Jeffrey Lacker, mający w ramach Fed dość jastrzębie nastawienie, ogłosił dziś, że Rezerwa powinna przyjąć taką strategię jak w roku 1994 – tzn. zacząć podnosić stopy procentowe jeszcze zanim inflacja wyraźnie wzrośnie.
Lacker ujął to w ten mniej więcej sposób: co prawda zwiększenie inflacji zdaje się dziś być rzeczą odległą, zgoła teoretyczną, ale i tak powinno się podjąć roztropne działania już teraz, aby uniknąć trudnej do opanowania i przewidzenia sytuacji, w której konieczne byłoby podejmowanie działań bardziej drastycznych. Lacker przywołał przykład Alana Greenspana, który w 1994 roku zdecydował się na podwyżkę mimo że inflacja wynosiłą tylko 2,2 proc. r/r i zresztą spadała. Mimo tego Fed w ciągu 9 miesięcy podniósł wtedy stopy o 2,5 pkt procentowego.
Lacker, swoją drogą, w tym roku nie głosuje. Głosuje natomiast Loretta Mester, która wypowiedziała się wczoraj – mocno jastrzębio zresztą, bo stwierdziła, że bank centralny powinien podwyższyć oprocentowanie już na posiedzeniu listopadowym, mimo że będzie to tuż przed wyborami.
Na EUR/USD mamy dziś umocnienie dolara – czyżby w związku z powyższymi wypowiedziami? W każdym razie zmiany, które widzieliśmy, czyli zejścia w okolice 1,1150, nie naruszały trendu bocznego i zakresu obserwowanego już od ponad miesiąca, od końcówki sierpnia. Doszliśmy dziś raptem do minimów z 16 – 20 września.
Polski orzeł
W związku z umocnieniem dolara na głównej parze mamy wzrost wartości pary USD/PLN – obecnie widzimy 3,8470, a było już ponad 3,85. W jakiś sposób potwierdza to naszą ogólną tezę o tym, że trwa jeszcze długoterminowa, wszczęta w roku 2015, tendencja wzrostowa.
Na EUR/PLN notujemy 4,2940 – nie dzieje się tu zbyt wiele, było wyjście ponad 4,30, zakres wahań jest relatywnie wąski. Na GBP/PLN mamy 4,91. W zasadzie testujemy już rejon minimów z połowy sierpnia – tylko że wtedy poskutkowało to silnym odbiciem, które w ciągu dwóch tygodni doszło do 5,20. Także i teraz jest ryzyko takiej realizacji zysków, nawet jeśli miałaby ona mniejszy zasięg, np. do 5 zł.