Ponad pół wieku temu amerykański inżynier Edward Murphy zainicjował proces tworzenia zbioru powiedzeń (często humorystycznych), których podstawę stanowi założenie, że jeśli coś może się nie udać, to nie uda się na pewno.
Jednak obserwacje zachowań osobników przesadnie zwanych homo sapiens, nie pozbawiły go nadziei i wśród praw nazwanych jego imieniem można znaleźć także bardziej optymistyczne. Jedno z nich apeluje:_ Nie wierz w cuda - polegaj na nich! _
Prawo to znakomicie sprawdza się w polskiej polityce. Miały być cuda i są. Aż chciało by się transponować słowa jednej z piosenek kabaretu _ Elita _: Nie irlandzkie, nie kreolskie, ale nasze, nasze polskie...
ZOBACZ TAKŻE:
Jak bowiem tłumaczyć sobie sukces ekipyDonalda Tuskai utrzymujące się poparcie dla PO? Czy to możliwe, żeby przyczyną był tylko inny model komunikacji władzy ze społeczeństwem? Czyżby wystarczył inny język - po prostu mniej arogancki?
Tu miłośnicy PiS-u i jego aktywiści zaprotestują, wskazując na posła Palikota i Niesiołowskiego. Oczywiście trudno się nie zgodzić, że operują oni nie zawsze akceptowanymi słowami, jednak poza formą warto przemyśleć sens ich kontrowersyjnych wypowiedzi. A zwłaszcza pytań doprowadzających do furii tych, którzy sensu tego nie potrafią zrozumieć.
Drugim cudem jest brak wniosków, które aktyw PiS-u powinien wyciągnąć z tej sytuacji. Tymczasem sposób ich komunikowania się z przeciwnikami politycznymi i społeczeństwem nie uległ zmianie. Ba, wręcz eskaluje poza granice kraju i rozsądku, sięgając nawet za Wielką Wodę. Dowodzi to, że ławka kadrowa tej partii jest bardzo krótka i przypomina tą, którą dawniej w szkołach nazywano _ oślą _, czyli przeznaczoną dla uczniów najbardziej odpornych na wiedzę.
Biorąc pod uwagę wspomniane cuda, należy uznać, że wyborcze obietnice Donalda Tuska zostały w znacznej części zrealizowane. Teraz rządzący muszą nie tyko polegać na cudach następnych, ale przede wszystkim uważać, by na nich nie polec.
Autor jest dziennikarzem i publicystą, ekspertem w zakresie etyki
i prawa reklamy, mediów i PR. Był doradcą ds. wizerunku w sztabach wyborczych różnych ugrupowań politycznych w latach 2000, 2001, 2002 i 2005.