Czytając ustawę o emeryturach i rentach odnosi się wrażenie nierównego traktowania. Ubezpieczyciela jako stronę traktuje się podmiotowo ale ubezpieczonego przedmiotowo, co pozwala na bardzo swobodne traktowanie jego prawa podczas ubezpieczenia. Po zapoznaniu się z uzasadnieniem Sądu Najwyższego w sprawie Sygn. akt I UZP 5/05. Zapytuje się co jest warte prawo które można interpretować w dowolny sposób? Chodzi o interpretacje art. 57 ustawy o emeryturach i rentach. Artykuł 57 określa nabycie praw do świadczenia rentowego. W tym:
Ust. 1 Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:
1) jest niezdolny do pracy;
2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;
3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Ust. 2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.
Proszę powiedzieć, na jakiej podstawie prawnej zostało oparte orzeczenie SN mówiące
Do przyznania renty po ukończeniu 30 roku życia wystarczy posiadanie 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych (mężczyźni) albo 20 lat (kobiety) i całkowita niezdolność do pracy. Nie trzeba wykazywać faktu podlegania ubezpieczeniu w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku.
Punkt drugi mówi „ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy” pod który podchodzi starz potrzebny do uzyskania emerytury.
Określenie całkowita niezdolność jest zawarte tylko w art. 57 ust. 2, który dotyczy wyłącznie uchylenia art. 57 ust. 1 pkt.3, mówiący, że okres pomiędzy ustaniem zatrudnienia a powstaniem niezdolności nie powinien przekraczać 18 miesięcy, co oznacza, że mając całkowitą niezdolność nie musi wykazywać krótszej od 18 miesięcy przerwy.
Dla tego interesuje mnie podstawa prawna która posłużyła SN do zmiany art. 57 ust.1 pkt. 1 z „niezdolny do pracy” na całkowicie niezdolny przy w celu nie stosowania art. 58.