To dziecko michnikowsczyzny.
Tam, u was, ideologia ważniejsza niż wiedza.

Mój ojciec jest nauczycielem. Żeby wyrobic 2000 na czysto, pracuje w trzech szkołach
grubo powyżej 8 h dziennie z bandą rozwydrzonych zwyrodnialców

Pechowiec. Dlaczego? Bo są też tacy, co jak wejdą do klasy to mówią: "Dzieci, narysujcie słonia." A pięć minut przed dzwonkiem sprawdza jak one tego słonia narysowały. I tyle jego roboty, a wypłata taka sama jak zarabia Twój ojciec.

A czemu przy wyzwiskach używasz wielkich liter przy zaimkach osobowych (Ty, Ciebie) które są forma grzecznościową? Jak już kogoś obrażasz, to bądź konsekwentny i pisz z małej litery, bo nie jesteś przekonujący...ty palancie.

Nie obchodzi mnie kto czerwony, a kto broni krzyża. Dla mnie cham to cham i mniejsza o jego przynależność ideologiczną.

Przeniosłem się z klasy 16-osobowej (wieś) do 37-osobowej (miasto) i większych różnic nie zauważyłem. Są dziś na wsi szkoły, gdzie liczba nauczycieli niedługo przerośnie liczbę uczniów a i w mieście ciężko czasem uzbierać 20 uczniów na klasę. Gdyby jeszcze ta o 50% wyższa liczba nauczycieli przekładała się na wyższą jakość kształcenia - ale tak nie jest. Z polską edukacją jest jak z PKP - coraz mniej pasażerów a spółek kolejowych i przywilejów dla związkowców coraz więcej.

w mieście ciężko czasem uzbierać 20 uczniów na klasę.

To co to za miasto?

Też uważam, że Pilsener wstawia tu jakiś kit. Wymagane minimum (a zarazem absurdalnie maksimum) to 25, stąd klasy 30 lub więcej osobowe.

Szczerz współczuję Twojej żonie. Ja mam zajęcia w przedszkolu 2 razy w tygodniu po 30 min. i zapewniam Cię, że więcej niż godzinę nie wyrobiłabym. Po prostu nie nadaję się do pracy w przedszkolu. U nas przedszkolna grupa też licz\y co roku od 25 - 30 dzieci, ale bardzo rzadko są wszystkie obecne, ponieważ tak małe dzieci często chorują. Nie zmienia to wcale faktu, że praca w przedszkolu jest bardzo wyczerpująca. U nas od roku jest dodatkowa pomoc (ale nie na moich zajęciach - ja jestem sama), o którą dyrektorka walczyła od kilku lat. Jednak nie zgodzę się z Tobą, że warunki nauki przede wszystkim dla dzieci w bardzo licznych klasach są nieporównywalnie gorsze. Nauczyciel nie jest w stanie zapewnić odpowiedniej wiedzy słabszym uczniom. Wyjątkiem może tu być matematyka, fizyka i chemia, gdzie można zdolnym uczniom zadać dodatkowe zadania w czasie, gdy zajmuje się słabszymi. Natomiast gorzej jest w przypadku przedmiotów humanistycznych, gdzie np. część uczniów nie może zrozumieć odmiany przez przypadki, czy zasad pisowni, a reszta już dawno zrozumiała, czy też ja na religii - mając przeładowany program, ledwo się wyrabiam, a tu okazuje się, że uczniowie mają problem z czytaniem tekstów z\e zrozumieniem. Nie mogę bazować na zdolnych uczniach, że oni wyciągnęli właściwe wnioski i prawidłowo odpowiedzieli na pytania do tekstu, w którym zawsze sens jest ukryty. Ja czuję się odpowiedzialna za umiejętność czytania ze zrozumieniem, bo to jest także potrzebne przy rozwiązywaniu zadań, ale przede wszystkim pojmuję swoją pracę jako misję w wychowaniu prawego człowieka. Jak mam to zrobić w tak licznej klasie, gdzie zdolni skończywszy zadanie, zaczynają rozmawiać? W czasie mojej "kariery" była jedna klasa 11 osobowa (pozostałe klasy liczą od 23 -30 uczniów), w której nawet uczniowie z programem nauczania specjalnego bardzo dużo wynieśli, bo miałam dla nich czas. Jeszcze w klasie liczącej do 25 uczniów można zrealizować program bez większych uszczerbków dla wiedzy słabszych. To, że klasy przedszkolne i szkolne są tak liczne wynika z oszczędności organów prowadzących i nie służy to przede wszystkim dzieciom i dlatego nie zgadzam się z Tobą - nie chodzi mi o mnie, chociaż właśnie praca w licznych klasach i coraz większe wymagania MEN (pisanie programów, beznadziejne szkolenia, nowe ustawy) doprowadziły do tego, że znalazłam się w szpitalu w wakacje, a teraz jestem na urlopie dla poratowania zdrowia, bo w końcu dopadła mnie depresja. Pewnie to nie zdarzyłoby się, gdybym miała tylko pracę, ale mam też rodzinę, której nie miałam zbyt dużo czasu, wszystko w biegu. Toteż nie mów mi, że tak powinno być, bo Twoja żona jest przemęczona, więc inni też powinni. Twoja żona też powinna mieć komfort w pracy i nie zajmować się tak liczną grupą, czego jej z całego serca życzę.

Egzaminy wstępne do szkół
średnich najlepiej zdają spryciarze, co potrafią dobrze sciągać, a nie ci co
bazują na tym, co zapamiętali z podstawówki, czy gimnazjum.

Teraz nie ma egzaminów do średniej szkoły. Liczą się testy gimnazjalne + punkty za oceny z przedmiotów kluczowych dla danej szkoły. W dodatku na egzaminach nie da się ściągać (bywam w komisjach), gdyż uczniowie nic poza długopisem i przyborami nie mogą wnieść na salę.
(najlepsze stopnie maja
pupilki i podlizuchy).

Zgadza się, ale to potem nie przekłada się na wynik egzaminów gimnazjalnych i maturalnych. Mój najmłodszy syn ukończył gimnazjum2006 r. i nie miał świadectwa z paskiem, bo uczył się tylko tego, co go interesuje, a więc matematyki i fizyki. Ponieważ jest bardzo zdolny, z resztą nie miał problemów. Na koniec nie wychodziła mu ocena bdb z matematyki, więc chciał zdawać cały semestr egzaminem na co nie wyraziła zgody matematyczka, która też była wychowawczynią. Nie chcę wchodzić w szczegóły, bo nie miała racji - syn powiedział, że nie kwestionuje jej ocen, bo rzeczywiście dwa sprawdziany napisał słabiej - chciał zdawać. Z egzaminów gimnazjalnych otrzymał najwyższą ilość punktów w klasie i 3 miejsce w szkole (na 7 klas trzecich) - w sumie miał 84 punkty (44 z j. polskiego i 40 z matematyki). Córka sąsiadki, która chodziła z nim do klasy miała świadectwo z paskiem i piątkę z matematyki, a z testów otrzymała w sumie 58 punktów.
W średniej szkole było inaczej. Wychowawczynią też była matematyczka, która ma od lat najwyższy procent zdawanych matur. Tu ocena pokryła się z wynikiem matury. Syn miał przez 3 lata czwórkę, a w ostatnim roku piątkę, a maturę rozszerzoną z matematyki zdał na 84 %
Wkurza mnie głośne narzekanie

Mnie też to wkurza, ale wkurzają mnie też ludzie, którzy zazdroszczą nauczycielom wakacji, 18 godzinnego dnia pracy(nie liczą tego co nauczyciel robi po godzinach dydaktycznych). Trochę ich rozumiem, bo zanim poszłam do pracy w szkole, też nie miałam pojęcia, że to nie 18, ale grubo ponad 40 godzin tygodniowo.
Duża liczebność klasy pomoże jednym odnosić sukcesy na duzym
forum, drugich zaś (niestety) przygotuje na godzenie się z porażkami i
mniejsze stresy i żale z tym związane

MEN zakłada wyrównywanie szans szkół wiejskich i miejskich, uczniów słabych, tworząc klasy integracyjne nawet z uczniami o lekkim upośledzeniu umysłowym, a Ty tu mówisz o hartowaniu ducha. Część wiedzy na pewno wywietrzeje, ale umiejętności zdobyte w szkole pozostaną - umiejętność analizy, syntezy, logicznego myślenia, czytania ze zrozumieniem, a tego nie da się osiągnąć wszystkim w zbyt licznych klasach. To należy się wszystkim. Potrzebna jest reforma nastawiona bardziej na umiejętności niż wiadomości, to fakt, ale powoli to jest egzekwowane.

Przecież nie ma już szkół wiejskich, zostały
polikwidowane co najmniej 10 lat temu.

Są wiejskie szkoły - ja w takiej pracuję. Z moją gminą miejską sąsiadują dwie gminy wiejskie, gdzie też są szkoły podstawowe i gimnazja. Tam skąd pochodzę (Podlasie) niewiele jest miast, a większość to gminy wiejskie. Wierz mi, że start młodzieży wiejskiej jest o wiele trudniejszy niż w miastach, gdyż rodzice w większości są na takim etapie wykształcenia, że nie są w stanie pomóc dziecku z kl. IV. W dodatku dzieci maja więcej obowiązków związanych z prowadzeniem przez rodziców gospodarstwa.
A to o czym piszesz powyżej tylko potwierdza, to o czym pisałem
wcześniej czyli o celowym odsiewie słabszych od najmłodszych lat.

ale pisałeś
Od lat 90 tych udowodniono jednak, ze 30 osobowe grupy da się
uczyć, mało tego - dziecko szybciej się usamodzielnia wiedząc, ze ma 29 osobową
konkurencję, wiedząc, że jak się nie zgłosi teraz, to drugiej szansy już nie
otrzyma.

a to niekoniecznie dotyczy każdego ucznia. Nie powinno się szkolić życiowych nieudaczników, a według założeń MEN (i to jest słuszne, ale niełatwe do zrealizowania w zbyt licznej klasie) każde dziecko ma odnieść sukces w szkole na miarę swoich możliwości, co jest analizowane na podstawie testów po VI klasie i porównuje się z egzaminami gimnazjalnymi. Nie wiem jak to jest w innych szkołach, gdzie są gimnazja oddzielnie, ale u mnie tak jest, bo mamy zespół pod jedną dyrekcją.
Nie sądzę, by państwu było na rękę
wyrównywanie szans, dla gospodarki najbardziej opłacalna była
likwidacja powszechnego obowiązku edukacji i myślę,ze ku temu właśnie
MEN będzie zmierzał. Skończy się ostatecznie na obowiązku nauki w
klasach 0-III.

Myślę, że do tego nie dojdzie i na szczęście wszystkich okażesz się złym prorokiem. Już Wałęsa chciał tworzyć pięcioklasowe szkoły podstawowe (nic wtedy nie mówiło się o obowiązkowych gimnazjach.

Do niej trzeba dokładać, więc
będzie się ją sukcesywnie likwidowało.

Władze wiedzą, że to inwestycja, która zyski zacznie przynosić po latach, ale wybierają te dziedziny, gdzie zyski są natychmiast.
Utopia. Niby każde na miarę SWOICH możliwości, a za trzy błędy
ortograficzne dostaje się pałę

Teraz za pięć.
To będzie sukces dziecka w jego własnym
mniemaniu, a potem dostanie bolesną piąchę w nos, gdy jego
wskaźnik liczbowy wyników z gimnazjum będzie za niski by dostać
się do szkoły średniej

Nie masz racji, bo jeśli nauczyciel będzie zauważał te małe sukcesy, to to dziecko zacznie wierzyć w swoje możliwości i będzie więcej pracowało. Nie chodzi o zawyżanie ocen, tylko o wskazanie: popatrz, przedtem tego nie umiałeś, a teraz poszło Ci całkiem dobrze. Wiem co mówię. Mój syn ma kolegę, z którym chodził do technikum. Kolega osioł nie z tej ziemi z matematyki - dopuszczający. Zamarzyło mu się zdawanie matury rozszerzonej z matematyki - nauczycielka nie rozumiała tej decyzji. Chłopak oczywiście nie widząc sukcesów, nie przykładał się do nauki. Mój syn zaproponował mu pomoc i praktycznie zmusił go do nauki.. Kolega maturę zdał średnio, na studia się nie dostał, bo miał za mało punktów o 2%, ale trafił na listę rezerwową i studiuje, bo zwolniło się miejsce. Ciężko mu idzie, ale stara się, haruje jak wół, bo osiągnął sukces i mówi, że to tylko dzięki mojemu synowi, że jest wdzięczny. Nie mów mi więc, że to utopia.

będzie fałszował
oceny nieadekwatnie do umiejętności. I znowu koło
zatoczyło się do wyścigu szczurów...

Zafałszowane oceny nie potwierdzą się w egzaminach końcowych, a taką analizę też wysyła się do kuratoriów. Szkoły, nawet mające uczniów o niezbyt wysokich ocenach, ale widocznych sukcesach adekwatnych do ocen wynikach testów są postrzegane jako dobre szkoły (analizuje się poszczególnych uczniów, nie tylko całościowo szkoły czy klasy i wychodzi czy jest sukces czy porażka).
itd. Myślę, ze są to pojedyncze przypadki. Andrzej
Radek. Kropla w morzu.

Może pojedyncze, ale ukazujące, że praca z takim uczniem prowadzi do sukcesu. I na tym powinno się opierać.
Idę już spać. Pozdrawiam. Dobranoc. Ewentualną odpowiedź przeczytam jutro.

Jaką analizę??? Jak udowodnić, ze ocena została
zafałszowana?

Jeżeli ocena na świadectwie jest dużo wyższa niż wynik testów, widać czarno na białym, że ocena została zawyżona. I o tym mówią cyferki w rubrykach. Wyniki testów przychodzą do szkoły już po wystawieniu ocen, więc nie można już np. obniżyć oceny, a nauczyciel wystawiając ocenę nie wie jak uczeń napisał test.
Tylko powiedz to pani Hall,
która zajmuje się jedynie grzebaniem w karcie
nauczyciela, a nauka i uczniowie obchodzą ja niewiele
lub nawet wcale.

I tu jest pies pogrzebany.
Dyskutuje się o tym , co JEST.

Bez sugestii, jak powinno być, dyskusja o tym co jest nie jest dyskusją.

, ale mówisz o
ocenie ze świadectwa KOŃCOWEGO w porównaniu z wynikiem

Tak, tylko ja mówię o ocenie na koniec VI kl. SP i III G, a te analizuje się z wynikami egzaminów - testów końcowych niezależnie czy uczniowie pozostają w gimnazjum w tej samej szkole czy też idą dalej.W nauczaniu początkowym jest trochę inaczej - uczeń ma czas na wyrównanie poziomu przez następne trzy lata, do ukończenia szkoły podstawowej