Wśród polskiej młodzieży coraz częstsza jest postawa zniechęcenia i poczucia braku perspektyw na przyszłość. Jednym z podstawowych problemów, z którymi borykają się młodzi Polacy, jest ich przyszłość zawodowa i zatrudnienie. Badania wskazują, że ludzie młodzi, nie widząc perspektyw w Polsce, coraz częściej szukają szczęścia za granicą. Osoby te w większości pochodzą z regionów mniej zurbanizowanych, gdzie jest większe bezrobocie, a wynagrodzenie za pracę jest niższe. Głównym motywem młodej emigracji są warunki ekonomiczne, zdobycie atrakcyjnej pracy i chęć poprawy standardu życia. Zazwyczaj jest to emigracja sezonowa, okresowa, kilkuletnia, z powrotami do Polski z okazji świąt czy innych ważnych okoliczności. Krajami, do których najczęściej udają się młodzi polscy emigranci, są: Niemcy, Wielka Brytania, Irlandia, Francja, Włochy. Wielu młodych wyjeżdżających z kraju trafia na sprzyjający ich rozwojowi grunt, łatwo integrują się z nowym środowiskiem; znajdują dobrze płatną pracę i często przyjmują wzorce kulturowe kraju i środowiska, w którym zamieszkali. Niektórzy napotykają jednak duże trudności i problemy w nowym środowisku, nieznajomość języka, przeszkody w znalezieniu legalnej, odpowiedniej pracy, brak oparcia w bliskich osobach czy strukturach, problemy z dostosowaniem się do nowego stylu życia. Osoby takie stają się często przedmiotem wyzysku i poniżenia. Emigruje cały człowiek, opuszczając dom rodzinny, grono bliskich i znajomych. Wyjeżdżając, przenosi w nowe miejsce swój świat wartości, ideały, doświadczenie, nadzieje, dążenia i oczekiwania oraz cały szereg problemów i słabości, skłonności i przyzwyczajeń. Także w nowym miejscu zastaje określoną kulturę, tradycje, zwyczaje i styl. Jaki jest bilans korzyści i strat?. Czy nie tracimy czegoś większego?.
Głównym oparciem i bogactwem człowieka, zwłaszcza młodego, jest rodzina. Ona w najwyższym stopniu zaspokaja podstawowe potrzeby osoby ludzkiej: bezpieczeństwa, przynależności i miłości, godności i szacunku. Doświadczenie uczy, że emigracja zazwyczaj pociąga za sobą osłabienie więzów rodzinnych i małżeńskich. Człowiek młody wyrwany z kontekstu życia rodzinnego, w konfrontacji z nowym środowiskiem jest poddawany próbie wierności w miłości, w przyjaźni oraz wierności otrzymanemu dziedzictwu. Zdarza się, że kilkuletnia rozłąka prowadzi do kryzysów czy nawet rozpadu małżeństwa i rodziny. Dłuższa nieobecność jednego z młodych rodziców powoduje niejednokrotnie negatywne skutki w procesie wychowania dzieci. Młody człowiek z natury jest idealistą. Chętnie marzy i idealizuje to, co jest mu nieznane. Rzeczywistość jest zazwyczaj bardziej bogata i oprócz chwil radości, satysfakcji, szczęścia, są też sytuacje trudne, wymagające wyrzeczeń i poświęceń. Przed wyjazdem wizja pobytu poza granicami kraju wydaje się zachęcająca, pociągająca. Po przybyciu na miejsce zazwyczaj ostrzej ocenia się realia. Niekiedy doświadcza się zawodu czy nawet rozczarowania. Wielu emigrantów w nowym miejscu życia ma trudności ze zdobyciem legalnej pracy. Pojawia się wówczas problem „pracy na czarno”. Z tym wiążą się kłopoty z zabezpieczeniem świadczeń socjalnych i zdrowotnych, a przede wszystkim trudności natury moralnej – jest ona nieuczciwością i łamaniem prawa. Integracja ze środowiskiem nowego miejsca pobytu jest często długim procesem. Wiąże się ze znalezieniem miejsca zamieszkania, zatrudnienia, sposobu budowania relacji międzyludzkich, świętowania, sposobu spędzania wolnego czasu i odpoczynku, ponadto zaangażowania w życie społeczne i polityczne. Okresowy, nawet kilkuletni pobyt na emigracji może wydawać się jedynie epizodem w życiu człowieka, budzić poczucie czasowości, może osłabiać rozwój odpowiedzialności, stabilizacji życia, realizacji powołania życiowego. Zazwyczaj ludzie młodzi cieszą się sprawnością fizyczną i pełnią sił. Zdarzają się jednak sytuacje nieprzewidziane, choroby oraz wypadki. Wtedy sytuacja emigranta bardzo szybko się zmienia, a nawet dramatycznie pogarsza, aż do osobistych tragedii.
Człowiek wyrwany z kontekstu życia rodzinnego, w konfrontacji z nowym środowiskiem jest poddawany próbie wierności w miłości, w przyjaźni oraz wierności otrzymanemu dziedzictwu.
W strukturach europejskich gubi się nasza narodowa tożsamość. Wielu uważa się przede wszystkim za europejczyków, dopiero później przyznają się do polskości. Im „Rota” przypomina, że wywodzą się z „królewskiego szczepu piastowego”. Rodzi się potrzeba, aby „Rotę” na nowo odczytać, rozlać jej treść w sercach wszystkich Rodaków, aby wszyscy „to całe duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością.” /Jan Paweł II/. „Tak nam dopomóż Bóg.”

A ja tam się cieszę że jestem Polakiem i jestem z tego dumny, i ch** że nie jest łatwo w Polsce, że kradną, że pełno żuli i kurestwa, i że przez 7 miesięcy nie ma słońca, a lato bywa nie gorące. Fakt że p********* jest i że jak chcesz coś swojego zrobić to p*********** rząd tylko kłody rzuca pod nogi i patrzy gdzie by tu łapówkę przytulić...., ale prznajmniej jest ten niepowtarzalny klimat, którego nigdzie w świecie nie znajdziesz, ta wszechogarniająca zazdrość i gotowość każdego (przyjaciel czy też nie) żeby ci nogę podstawić jak czasami Ci się zbyt dobrze wiedzie :) Jest po prostu niepowtarzalnie i przezabawnie k**** śmiesznie w tym kraju po prawej stronie Odry, zwanym Polską :) Wszystkiego najlepszego dla wszystkich Polaków.

I to jest takie ważne? Przecież problem wiz interesuje 0,000000000000000001% Polaków. Dla mnie to mogą nie znosić.

To pojade na narty do Calgary, bo w Europie juz wszedzie bylem, a do Colorado (do tych palantow) nie pojade nawet za darmo. Mam jeszcze troche czasu z 10letniej wizy, ale tak mam ich dosc, ze nawet nie pijam Coli.

słyszałem o tym w pażdzierniku.Jesli tak to podziękujmy Polonii Kanadyjskiej i Brukseli! PiS miał racje! UE niech załatwia za nas wszystko.....sprawa mięsa,wiz itp! Mam nadziej że Bruksela ponaciska na USA by zniosła też wizy! I błagam Polaków! któzy pojedziecie do Canady! nie kompromitujcie nas ! przyjeżdzajcie zgodnie sprawem,nie łamcie prawa,(na lewo pracy) itp. mam dośc wstydzenia za polaków !

Nieźle. Pojadę na trzy miesiące do pracy to sobie trochę zarobię i podszkolę angielski. Później to już tylko rada nadzorcza w National Bank of Canada :))). W każdym razie referencje się przydadzą. No i zniknie problem nieufności wobec polskich pracowników. Całkiem możliwe, że amerykanie poszukujący rąk do pracy zgodzą się bez większych oporów na zniesienie wiz po roku lub dwóch, zmieniając prawo, które ich tylko samych niszczy.

E, to fajnie, kontenerkiem do USA to juz rzut beretem tylko.