...A może nie wróci?....

I znów spoza POmatrixa co nieco:
"...Ministrowie przyjeżdżają do ofiar kataklizmów, instytucji regionalnych, obiecują dopomóc i nie szkodzi, że z deklaracji nic nie wynika, skoro w słowach, gestach przekazują szczere i pozytywne emocje. Uczestnicząc w programach publicystycznych nigdy nie wypowiadają się negatywnie o wyborcach, okazują stosowne do chwili odczucia. Tymczasem "roboczo" zarządzanie działalnością ministerstw wygląda właśnie tak, jak dane nam bylo zaobserwować na przykładzie Marcina Rosoła: to tacy, jak on zajmują się zarządzaniem krajem - rzutcy, sprawni, nagradzani za pracę na "mówców" przedstawiciele partii z drugiego szeregu. Spełniający polecenia szefów tak, jak im wyda się słuszne. Pamiętny pomysł jednego z rzeczywistych twórców ustawy medialnej z likwidacją TVP Info zdementowany przez premiera Tuska, byc może wkład obrończyni doktoratu z ekonomiki słuzby zdrowia Muchy w taki, a nie inny kształt ustawy zdrowotnej - ona przynajmniej jest posłanką ... ktoś te ustawy pisać musi, a skoro obecnie rządząca ekipa specjalistów ma niewielu i niechętnie ufa pomysłom niezależnych od niej fachowców, musi opierać się na wiedzy, jaką posiedli w trybie edukacji jej pewni, bo sprawdzeni "na wierność" młodzi albo wciąż młodzi działacze. Poseł to vox populi i może nie znać się na niczym, ale jego asystenci już nie - od nich oczekuje konkretnej pracy, śledzenia wytycznych, przeglądania projektów. Zajęty sprawami personalnymi, prezentacją medialną, pojedynczymi zadaniami, powierza dużą część swoich obowiązków młodszym współpracownikom. To oni realnie rządzą Polską. Przyzwyczajeni do opiekuńczych skrzydeł swoich mecenasów, jakimi ci otaczają ich wzamian za odwalanie za nich roboty, nie potrafią zachować się odpowiednio w sytuacjach zagrożeń.

Zachowanie Marcina Rosoła w związku z ujawnieniem zapisu jego instrukcji przesłuchań dla Komisji hazardowej pokazuje rzeczywistą patologię obecnej władzy - jemu do głowy nie przyszło, że ktoś to nagranie nie tylko znajdzie, ale ujawni - mimo doświadczenia z Chlebowskim uważał za bezpieczne i słuszne instruowanie komisyjnych kolegów odnośnie sposobu, za pomocą którego najlepiej będzie wybronić własną partię. Zadziwiające jest to poczucie bezkarności, absolutnej swobody. Nonszalancja wręcz, skoro sugestie zapisał w formie elektronicznej i to tak, że Służby mogły je łatwo odnaleźć. Bo to nie w efekcie założenia podsłuchu czy śledztwa je uzyskano - on to sobie sam nagrał! Zawiódł, bo "nagranie" odnaleziono, jego szef też zawiódł pozwalając sobie na opowieści o "dzikim kraju". Ale gdyby przypadek zrządził, że pendrive zaginąłby, przygarnęłoby go inne ministerstwo. Podobnie zawiedli anonimowi pracownicy ministerstwa Grada w związku z nieporozumieniami w sprawie stoczni. Ale wielu młodych aktywnych zostało i to oni tworzą obecne prawo, bo ich szefowie mają o nim jeszcze mniejsze pojęcie. Za to potrafią miło uśmiechać się do kamer i wypowiadać się przekonująco..."