Coś nie bardzo mnie przekonuje Twoja znajomośc branży walutowej. Wystarczy jedynie drobne umacnianie się CHF na poziomie np 1-3% rocznie, i wielu ludzi zostanie z kredytem do śmierci...I pozostawi go w spadku swoim dzieciom.
Tym bardziej,ze "tani kredyt" w CHF kusi ludzi do zaciągania zdecydowanie nieracjonalnych kredytów w odniesieniu do ich zarobków. W Warszawie, zaciągnięcie kredytu w kwocie 500tys nikogo nie dziwi. Każdy kalkuluje raty biorąc pod uwagę bieżący kurs waluty.

Jeśli zaciuąga się kredyt na 30 lat i powiedzmy 2,5% w CHF, wówczas rata (przy stałej wysokości rat) wynosi ok. 1912 zł miesięcznie, gdzie kapitał to 1388,89zł a reszta to odsetki. I czyż to nie jest piękne!! Wspaniałe cyferki. MOżna się skusić. Ale...
CHF w perspektywie ostatnich dziesięciu lat zmienał swój kórs od ok. 2,0 zł do 3,24. To daje zmiennośc na poziomie 57% na 10 lat, czyli jakieś 4,38% rocznie. jeśli umocnienie CHF będzie postępować dalej w tym tępie, to z kwoty 1912 zł raty miesięcznej przyjdzie kredytoniorcy zapłacić już... 3716, zł . Co ciekawe, nawet przy tej wysokości raty wysokośc kredytu po 20 latach spłaty wyniesie... ok. 401tys zł !!!!!!!!! Realna stopa procentowa wyniesie ok. 8,9% (zapłacimy przez 30 lat ok. 1338tys zł). A proszę wziąć pod uwagę, że żaden bank nie udziela kredytu w CHF na stały procent. Zawsze jest to stopa zmienna. Zastanówcie się, w którą stronę może się zmienić....
NIe słuchajcie doradców finansowych, którzy sprzedają wam kredyt. Policzcie sami, a okaże się, że "tani kredyt" nie oznacza tego wcale. A niebezpiecznie zagraża każdemu, kto go zaciąga.

Gdzie jest to ryzyko portfela?
Jeśli ktoś się wysypie z kredytem, bank zabiera mu mieszkanie. Przecież kredyt jest zabezpieczony.
Ja już nic nie rozumiem. Po co są te ograniczenia?

Jak można atakować Banki za stan gospodarki, jeśli zyski z oszczędzania są o wiele wyższe jak koszty kredytu?
Czy słuszny jest atak na Banki za stan gospodarki, jeśli zyski z oszczędzania są o wiele wyższe jak koszty kredytu?

Przecież zyski z oszczędności są teraz większe niż koszty kredytów.

Spójrzmy na poniższy przykład:

Koszty kredytu w skali roku:
· oprocentowaniu nominalnym 7 % równa się lokacie 4%;
· o oprocentowaniu nominalnym 3,75 % równa się lokacie 2%;
Polacy likwidują swoje zyski z oszczędności, które są WIĘKSZE od kosztów kredytu, aby mieć tylko mniejsze oprocentowanie kredytu o 0,5% czy 2% , co tak naprawdę to im się nie opłaca.

Zyski z oszczędności są o wiele wyższe:

· Fundusz Stabilnego Wzrostu,
Stopa zwrotu w okresie 31.01.2003 – 31.01.2006 dla Funduszu Stabilnego Wzrostu
wynosiła 42,77%* czyli zysk roczny 14,26%.
· Fundusz Zrównoważony,
Stopa zwrotu w okresie 31.01.2002 – 31.01.2006 dla Funduszu Zrównoważonego wynosiła 67,87%* czyli zysk roczny 16,97%.
· Fundusz Akcji,
Stopa zwrotu w okresie 31.01.2000 – 31.01.2006 dla Funduszu Akcji wynosiła 100,97%* czyli zysk roczny 16,83%.
· CU Polskich Akcji za rok 2005 stopa zwrotu 23,13%
· BPH FIO Akcji za rok 2005 stopa zwrotu 31,66 %
· BPH FIZ Bezpieczna Inwestycja za rok 2005 stopa zwrotu 18,14 %

Dlatego też polecam kredyt w walucie, w której jest najmniejsze oprocentowanie, oraz od której uzależnione są w Polsce stopy procentowe i inflacja.

W interesie kredytobiorcy jest płacić jak najniższe raty i nie nadpłacać kredytu. Zamiast wydawać swoje oszczędności, np. na zakup i urządzenie mieszkania, czy też na zakup samochodu, lepiej to zrobić za pieniądze z kredytu.

Kupując więc, za gotówkę lub nadpłacając kredyt, mamy tylko równowartość mieszkania. Możemy też zaoszczędzone środki trzymać na koncie osobistym i traktować je np. jak kredyt odnawialny.

Dużo osób może powiedzieć: „ Skąd mogę wiedzieć, co będzie za 10 czy 30 lat ? ”. Odpowiedź jest prosta: stopy procentowe kredytów hipotecznych w dużej mierze uzależnione są od inflacji. Jaka gospodarka taka stopa. Przecież gdy kredyt idzie w górę to nasze oszczędności też idą w górę.

Oszczędzając w ten sposób, po 30 latach, po spłaceniu kredytu o równowartości 100 000 zł wraz z dodatkowymi kosztami, mamy równowartość mieszkania + 800 000 zł dodatkowych oszczędności po odliczeniu kosztu tego kredytu.


Michał Asman


* Historyczne wyniki funduszy inwestycyjnych otwartych zarządzanych przez PKO/CREDIT SUISSE

O jaki spadek wartości złotego chodzi:


- Spróbujmy porównać kredyt we frankach o oprocentowaniu 2,88 proc. do pożyczki w złotych za 5,65 proc. rocznie. Przy kredycie dwudziestoletnim frank musiałby z dnia na dzień zdrożeć o 1 zł, żeby ta pożyczka stała się tak samo droga jak ta w złotych, czyli od kursu uruchomienia np. 2,5zł musiałby zdrożeć z dnia na dzień na 3,5 za 1 CHF, a 1 EURO kosztowałoby wtedy 5,25 zł, co by się wtedy działo z naszą gospodarka i z naszymi stopami procentowymi

Wymogiem jest, że przed wymianą naszej waluty na EURO WIBOR musi się zrównać z EUROUBOREM. Jest to
możliwe tylko wtedy, jeśli przy obniżce stóp procentowych złoty nie będzie tracił na wartości do EURO, czyli kurs do wymiany PLN na Euro może być za 1 EURO mniejszy jak dziś koło dwóch lub trzech złotych.

RPP nie może obniżać stóp procentowych przy słabnącym jednocześnie złotym na wartości do EURO
Słaby długi kurs złotego, który był przez 9 miesięcy w roku 2004 w granicach 4,5zł. za 1 Euro powodował
ryzyko wzrostu inflacji, ponieważ zaczęły wpływać na produkowane towary ceny z wyższego importu.

Trzeba
pamiętać, że kurs w granicach 4 zł za l EURO utrzymywał się do lutego 2003roku, tak, więc nie miał wpływu na eksport.
Ponieważ import, który wykorzystywany jest między innymi do produkcji eksportu odbywał się po tym samym kursie, co
eksport. Można, więc wnioskować ze brak popytu wewnętrznego, bo wszystko na to wskazuje chciano zastąpić eksportem.

Pobudzono gospodarkę, ale na tzw. Papierze.

Co to za sztuka kupić towar za np. l Euro =4 zł, a potem doprowadzić żeby w krótkim czasie kosztowało l Euro=4,6zł? Wszystko się opłaca, ale do czasu jak ceny z drogiego importu nie zrównają się z Eksportem i wówczas pojawia się ryzyko
inflacji. Jak to miało miejsce 2004 roku, gdy RPP była zmuszona podnieść stopy procentowe , w celu uniknięcia wysokiej inflacji?

Tak, więc sugerowanie nagłego spadku wartości złotego jest sprzeczne z wymogami, jakie musimy spełnić przed wymiana naszej waluty na EURO.

Potwierdza moje analizy:

Wypowiedź, że - ministrowie "12" uznali, że przyjęcie do ERM-2 państw, których gospodarka nie jest "zdrowa", jest niewskazane - dotyczy to 10 krajów przystępujących do UE po 1 maja. Rzecznicy Rady UE wskazują m.in. na potrzebę zrównoważenia finansów publicznych (w tym niski deficyt budżetowy) i zadłużenie państwa. Istotne jest także obniżenie inflacji oraz poziomu bezrobocia poprzez większą elastyczność zasad zatrudnienia.

Oraz potwierdza rozmowa
z szefem niemieckiego banku centralnego
Rozmawiał Konrad Nlklewicz (24-05-2002)


Niezależność banku centralnego jest podstawowym warunkiem wejścia do europejskiej Unii Gospodarczo-Walutowej.

Nasze doświadczenie wskazuje na to, że interwencje na rynku walutowym w celu zmiany (osłabienia) kursu waluty są ryzykowne i rzadko skuteczne - mówi Ernst Welteke, prezes Bundesbanku i członek Rady Europejskiego Banku Centralnego (EBC)

Istotą sporu między rządem a bankiem centralnym (Radą Polityki Pieniężnej) jest ocena
kursu złotego. Rząd twierdzi, że jest on zbyt mocny - na czym cierpi gospodarka. Żąda, więc interwencji w celu osłabienia polskiej waluty. Czy taka interwencja jest potrzebna?

- Nie powinienem dawać tutaj żadnych rad - decyzję muszą podjąć polskie władze. Jednak mogę podzielić się naszymi doświadczeniami - otóż interwencje na rynku FOREX są niezwykle trudne i bardzo rzadko zakończone powodzeniem. Nikt nie wie, gdzie leży równowaga kursowa.
W moim odczuciu płynny kurs waluty - powszechnie stosowany w ostatnich latach - jest najlepszym rozwiązaniem. Bowiem kurs waluty to cena wyznaczana przez rynek.


Na silnego złotego skarżą się jednak polscy przedsiębiorcy, którzy mówią, że utrudnia im on eksport. Czy można im dać jakąś radę?


- Patrząc wyniki eksportowe polskiej gospodarki, jakoś nie mogę dostrzec tych kłopotów... Natomiast, kiedy waluta zostaje zdeprecjonowana, pojawia się ryzyko inflacyjne, na które większość banków centralnych zareagowałaby podniesieniem stóp procentowych, by utrzymać niską inflację.


I wówczas pojawia się poważniejszy problem spowodowany przez wyższy koszt finansowania rozwoju i tworzenia miejsc pracy. Jeżeli Bundesbank miałby dawać jakąkolwiek radę, to brzmiałaby ona - utrzymajcie płynny kurs złotego wyznaczany przez rynek.................



Michał Asman

Myślę że najlepiej wrócić do "wspaniałej" "sprawdzonej" w czasach komuny zasady i nie dawać obywatelowi w ogóle walut !!!! bezpieczniej wprowadzić bony nazywające się walutą - są bardzo bezpieczne. Myślę że jak Polacy wyjadą za granicę to wezmą pożyczkę w walucie w jakiej będą chcieli, a nie w wymuszonej własnej kilka razy więcej oprocentowanej !!!!

Tanie panstwo.

Zapraszamy do włączenia się do dyskusji. Mają panowie rację?