- Urodził się 6 marca 1932 r. w Warszawie. W 1954 r. ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1956-58 odbył studia podyplomowe w Ecole Pratique des Hautes Etudes w Paryżu. W 1960 r. uzyskał doktorat, a w 1972 r. habilitację w Polskiej Akademii Nauk. W 1989 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym.
- W latach 1955-85 pracował w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. W latach 1960-65 był wykładowcą na Sorbonie w Paryżu i kierownikiem tamtejszego Centrum Kultury Polskiej. Został uhonorowany 23 doktoratami honoris causa, nadanymi mu m.in. przez uniwersytety w Bolonii, Utrechcie, Paryżu (Sorbona), Nowym Jorku (Columbia), Krakowie (UJ). W 1992 roku został mianowany profesorem wizytującym w College de France. Jest ponadto członkiem Academia Europea, Pen Clubu, Societe Europeenne de Culture oraz licznych towarzystw i stowarzyszeń.
- W latach 1950-68 był członkiem rządzącej PZPR, z której wystąpił na znak protestu przeciwko inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację. - W latach 1978-81 jest współzałożycielem i wykładowcą Towarzystwa Kursów Naukowych; inicjatywy, której celem było przywrócenie prawdy w nauczaniu współczesnej historii Polski i odrzucenie komunistycznej cenzury. - W sierpniu 1980 r. związał się z ruchem społecznego protestu robotników Gdańska i został jednym z głównych ekspertów i doradców rodzącego się wówczas NSZZ "Solidarność". W 1981 roku, na Pierwszym Krajowym Zjeździe "Solidarności" przewodniczył Komisji Programowej. Internowany po wprowadzeniu stanu wojennego, zwolniony w 1981 roku, został doradcą zdelegalizowanej wówczas "Solidarności" i blisko współpracował z Lechem Wałęsą.
- Był aresztowany w 1983 r. przez ówczesne władze komunistyczne, które oskarżyły go o prowadzenie nielegalnej działalności politycznej. W latach 1987-89 przewodniczył Komisji Reform Politycznych Komitetu Obywatelskiego, która przygotowała koncepcje pokojowych przemian demokratycznych w Polsce.
Brał udział w obradach tzw. Okrągłego Stołu z władzami PRL w 1989 r.
- Będąc od 1989 r. posłem na Sejm RP, prof. Geremek przewodniczył m.in. Sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych (1989-97), Komisji Konstytucyjnej (1989-91). Należał do założycieli Unii Demokratycznej (potem Unii Wolności) i był przewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii 1990-97.
- Po wyborach do Sejmu RP w 2001 roku i powołaniu nowego rządu, dnia 31 października 1997 r. objął urząd Ministra Spraw Zagranicznych RP. Funkcję tę pełnił do czerwca 2000 r.
- Od 26 lipca 2000 roku do końca III kadencji, tj. do dnia 18 października 2001 prof. Bronisław Geremek pełnił funkcję przewodniczącego Sejmowej Komisji Prawa Europejskiego.
- W wyborach do Parlamentu Europejskiego 13 czerwca 2004 r. został wybrany z list komitetu Unii Wolności, zdobywając w okręgu warszawskim największą liczbę głosów - ponad 114 tysięcy. Był to drugi wynik w całym kraju. W Parlamencie Europejskim jest członkiem Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy - ALDE.

13 lipca 2008 prof. Geremek tragicznie zginął w wypadku samochodowym. Mercedes, którym jechał, w okolicach Nowego Tomyśla na trasie prowadzącej do granicy z Niemcami zjechał na przeciwny pas jezdni i zderzył się z nadjeżdżającym z naprzeciwka pojazdem.

Oprac. na podst. http://www.geremek.pl