Polityk, ekonomista i naukowiec. Wicepremier i minister finansów w czterech rządach, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Curie-Skłodowskiej w Tczewie. Od 1968 do 1972 roku studiował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, późniejszej Szkole Głównej Handlowej. Za pracę magisterską na temat nierównowagi rynkowej otrzymał nagrodę Ministra Finansów. Cztery lata później uzyskał na swojej uczelni doktorat, a w 1984 - habilitację. Pięć lat później otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Wykładał ekonomię polityczną, politykę ekonomiczną, ekonomię porównawczą oraz politykę rozwoju i finansów publicznych na takich uczelniach jak SGH, Yale University, University of California, Wesleyan University i University of Rochester. Jest założycielem i dyrektorem Centrum Badawczego Transformacji, Integracji i Globalizacji TIGER na Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego. Napisał i redagował 38 książek o tematyce ekonomicznej. W latach 1983-88 był doradcą prezesa NBP.

Polityczną karierę rozpoczął w 1969 roku, wstępując do PZPR. Do partii należał przez 21 lat, do 1990 roku. Brał udział w negocjacjach Okrągłego Stołu po stronie rządowej. Od roku 1989 do 1991 należał do Rady Ekonomicznej Rady Ministrów.

Nigdy nie zasiadał w sejmowych ławach, za to czterokrotnie piastował funkcje wicepremiera i ministra finansów. Powierzali mu je kolejno: Waldemar Pawlak (1994–1995), Józef Oleksy (1995–1996), Włodzimierz Cimoszewicz (1996–1997) a następnie Leszek Miller (2002–2003). Za jego kadencji, 22 listopada 1996 Polska przystąpiła do OECD. Pracę Kołodki w 1996 docenił magazyn "Euromoney", nadając mu tytuł Najlepszego Ministra Finansów Europy Środkowo-Wschodniej.

Po zakończeniu kariery politycznej Kołodko skupił się na pracy naukowej. Jest też konsultantem znaczących organizacji: Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego, Organizacji Narodów Zjednoczonych i OECD.