prof. Adam Daniel Rotfeld (ur. 4 marca 1938 w Przemyślanach koło Lwowa) - polski minister spraw zagranicznych od 5 stycznia 2005 do 31 października 2005.Mianowany w styczniu 2006 członkiem Rady Konsultacyjnej Sekretarza Generalnego ONZ do Spraw Rozbrojenia. Dzieciństwo [edytuj] Przyszedł na świat w żydowskiej rodzinie w Przemyślanach koło Lwowa, jego rodzice zostali zamordowani przez Niemców w czasie wojny. Uratowany w Uniowie koło Przemyślan przez greckokatolicki zakon studytów, którego zwierzchnikiem był Klemens Szeptycki, brat metropolity Andrzeja Szeptyckiego. W klasztorze ochrzczono go i nadano nazwisko Czerwiński; do prawdziwego wrócił dopiero kilka lat po wojnie. W 1946, po rozwiązaniu klasztoru i delegalizacji kościoła greckokatolickiego w ZSRR władze radzieckie przeniosły dzieci do Złoczowa. W 1951 dzięki staraniom ambasady polskiej w Moskwie został repatriowany do Polski, przebywał w domu dziecka w Krakowie. Tu w 1955 ukończył V Liceum im. Witkowskiego. W 1954 został usunięty z organizacji młodzieżowej ZMP. Wykształcenie [edytuj] Jest absolwentem Wydziału Dyplomatyczno-Konsularnego Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, gdzie uzyskał tytuł magistra z zakresu międzynarodowego prawa publicznego (1955-1960), następnie studium dziennikarskie Uniwersytetu Warszawskiego (1960-1962). W 1969 uzyskał tytuł doktora nauk prawnych Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1990 uzyskał tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych, a w 2001 tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Działalność zawodowa [edytuj] W latach 1961-1989 pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych w Warszawie, gdzie początkowo zajmował stanowisko redaktora (1961-1962), następnie jako sekretarz redakcji miesięcznika Sprawy Międzynarodowe (1962-1968) i od 1964 również jako zastępca redaktora naczelnego Redakcji Wydawnictw PISM. Mianowany adiunktem w Zakładzie Bezpieczeństwa Europejskiego PISM w 1969. W 1978 został mianowany kierownikiem w Zakładzie Bezpieczeństwa Europejskiego PISM. Brał udział w pracach II fazy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE) jako członek polskiej delegacji w 1974-1975 w Genewie oraz w Spotkaniach KBWE w Belgradzie, Madrycie oraz Wiedniu. W 1989 został kierownikiem projektu badawczego w Sztokholmskim Międzynarodowym Instytucie Badań nad Pokojem (SIPRI), gdzie w 1991 został wybrany na 5-letnią kadencję dyrektorską oraz powtórnie na następną kadencję przedłużoną do czerwca 2002. W latach 1992-1993 został osobistym przedstawicielem przewodniczącego KBWE ds. politycznego rozwiązania konfliktu w Naddniestrzu, a wynikiem jego pracy było przyjęcie końcowego raportu dającego podstawy do pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu. W 2000 został mianowany przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W czerwcu 2002 został mianowany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w rządzie Leszka Millera. W czerwca 2003 objął stanowisko sekretarza stanu w tymże ministerstwie. 5 stycznia 2005, po objęciu funkcji marszałka Sejmu przez Włodzimierza Cimoszewicza, objął on funkcję ministra spraw zagranicznych. Sprawował ją do 31 października 2005. Odznaczenia i Wyróżnienia [edytuj] Za kierowanie dzialalnoscią Sztokholmskiego Międzynarodowego Instytutu Badan nad Pokojem (SIPRI) otrzymał z rąk króla Karola Gustawa XVI Srebrny Medal Królewskiej Akademii Wiedzy Wojskowej oraz Komandorie Królewskiego Orderu Gwiazdy Polarnej (2001). Za polepszenie stosunków między Polską a Republiką Federalną Niemiec prezydent federalny Horst Koehler przyznał Wielki Krzyż Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (30 sierpnia 2005). 11 listopada 2005 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Decyzja Rady Miejskiej m. Przemyślany otrzymał 14 maja 2004 tytuł Honorowego Obywatela Miasta. Kapituła Pojednania Polsko-Ukraińskiego przyznała Nagrodę Pojednania za rok 2007, którą otrzymał 24 czerwca 2007 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Lagiewnikach z rąk Metropolity Krakowskiego Kardynała Stanisława Dziwisza i Zwierzchnika Koscioła Grecko-Katolickiego w Polsce Arcybiskupa Jana Martyniuka. Działalność społeczna [edytuj] W latach 1962-1964 pełnił funkcję przewodniczącego Studenckiego Stowarzyszenia Przyjaciół ONZ w Polsce. W 1962 został członkiem Polskiej Grupy Stowarzyszenia Prawa Międzynarodowego (ILA), a w 1992 - Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych (IISS) w Londynie. W 1995-2006 został wybrany członkiem Rady Naukowej Instytutu Badań nad Pokojem i Polityką Bezpieczeństwa przy Uniwersytecie Hamburskim, w 1996 - członkiem Szwedzkiej Królewskiej Akademii Wiedzy Wojskowej, w 2001 - członkiem Rady Międzynarodowego Centrum Demokratycznej Kontroli nad Siłami Zbrojnymi (DCAF), w 2003 - Genewskiego Centrum Polityki Bezpieczeństwa (GCSP),w 2006 - członkiem Rady Konsultacyjnej Sekretarza Generalnego ONZ do spraw Rozbrojenia. Dorobek naukowy [edytuj] Adam Daniel Rotfeld napisał ponad 300 publikacji naukowych, w tym ponad 10 książek, 12 monografii współautorskich, ponad 50 rozdziałów w pracach zbiorowych oraz ponad 300 artykułów. Trzy z jego monografii uzyskały nagrody prezesa Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych i ministra spraw zagranicznych. Ostatnia publikacja: "Polska w niepewnym świecie". wyd. PISM, Warszawa 2006.