W latach 1963-1968 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Zawieszony w prawach studenta w 1968 r. za udział w wydarzeniach marcowych uwięziony. Dostał również zakaz kontynuowania studiów przez dwa lata.
W 1971 r. ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi. Następnie uzyskał specjalizację I i II stopnia z psychiatrii (1975, 1979).
Odsunięty od pracy w AM we Wrocławiu W 1975 r., z przyczyn politycznych.
W latach 1978-1981 pracował w Zespole Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych, gdzie do grudnia 1981 r. pełnił funkcje kierownika Poradni Zdrowia Psychicznego i ordynatora Oddziału Dziennego Psychiatrycznego.
Członek NSZZ "Solidarność" od 1980 do 1999 r. Był przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność", członkiem Zarządu Regionalnego, delegatem na I Zjazd Krajowy, przewodniczącym Regionalnej Komisji Koordynacyjnej Pracowników Służby Zdrowia oraz wiceprzewodniczącym Krajowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ "Solidarność".
Od momentu wprowadzenia stanu wojennego internowany do czerwca 1982 r.
W latach 1983-1987 członek Rady Politycznej Solidarności Walczącej.
Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w Zespole ds. Zdrowia.
W 1991 r. był ministrem zdrowia i opieki społecznej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.
Od 1989 do 1992 współtworzył Izby Lekarskie, pracując w Komitecie Założycielskim Krajowym. Później przewodniczył Dolnośląskiej Izbie Lekarskiej.
W latach 1994-2003 pracował jako lekarz miejski. Był również dyrektorem Wydziału Zdrowia Urzędu Miejskiego Wrocławia.
Od 2003 r. do 2005 r. był dyrektorem Departamentu Spraw Społecznych w tym urzędzie.
Radny Sejmiku Dolnośląskiego I i II kadencji (1998-2005).
Obecnie senator Platformy Obywatelskiej.
Został uznany przez IPN za osobę pokrzywdzoną.
Senator VII kadencji
Biografia za www.senat.gov.pl