Wszystko zależy od horyzontu inwestycyjnego. Jeżeli jest on krótki, czyli w domyśle maksymalnie dwumiesięczny, to można poważnie rozważyć akumulowanie akcji przy poziomach WIG20 w okolicach 2000 - 2100 pkt z nadzieją na wybicie i ruch w kierunku 2300 punktów. Należy jednak pamiętać o stop lossach poniżej poziomu 2000 pkt, gdyż jest to gra obarczona niemałym ryzykiem.

Później spodziewam się jednak kontynuacji spadków i ciężko jest wskazywać jakikolwiek poziom, przy którym zniżki ulegną wyczerpaniu.

Należy kierować się indeksem VIX, który mierzy zmienność na amerykańskim rynku akcji. Gdy przekroczy on poziom 40 pkt, będzie to oznaczało, że na rynku mamy panikę. Dopiero wtedy będzie można zakupić akcje z myślą o nieco dłuższej perspektywie inwestycyjnej.

Ciekawą strategią byłoby podbieranie interesujących fundamentalnie spółek przy pojawiających się zawirowaniach politycznych i gospodarczych na świecie. Koniecznym w tym przypadku byłoby zastosowanie krótkich stop lossów.

Strach panujący obecnie na rynku pozwala wykorzystywać okazje odbierając walory od inwestorów pozbywających się ich w panice, po niemal każdej cenie.

W czerwcu oczekujemy silnego odreagowania majowej wyprzedaży na rynkach akcji. Paliwem napędzającym takie odbicie będzie bardziej aktywna postawa banków centralnych w walce zarówno z kryzysem długu w strefie euro, jak i spowolnieniem światowej gospodarki. W naszej opinii na takie działania jeszcze w czerwcu zdecyduje się Europejski Bank Centralny, Bank Anglii i Ludowy Bank Chin. Nie mamy pewności, czy na podobny krok zdecyduje się Rezerwa Federalna. Zakładamy jednak, że jest to prawdopodobne.

Innym warunkiem odbicia, ale już o mniejszym znaczeniu, będzie wygaśnięcie obaw o sytuację w Grecji i Hiszpanii. Potencjalne kluczowe daty z punktu widzenia rynków to 17 czerwiec - wybory w Grecji - i 20 czerwca - posiedzenie FOMC - a także 28 i 29 czerwca (szczyt UE). Gdyby decyzję o kupnie akcji oprzeć tylko i wyłącznie na analizie technicznej wykresu indeksu WIG20, to należałoby kupować je, gdy spadnie on do 2000 pkt. Celem odbicia jest wówczas poziom 2250 punktów.

Nieprzewidywalność biegu wydarzeń w najbliższych miesiącach, w związku z zawirowaniami w Europie, znacząco zwiększa ryzyko inwestycji w akcje. Wydaje się, że najlepszą strategią jest przeczekanie tego okresu poza rynkiem i powrót dopiero po rozstrzygnięciach. Trudno jednak prognozować, jakie one mogą być.

Może jesienią będzie już lepsze otoczenie do inwestowania w akcje, choć długoterminowi inwestorzy mogą sukcesywnie zwiększać zaangażowanie, bo obecne wyceny są historycznie niskie.

Okolice poziomu 2000 punktów dla WIG20 są niezwykle atrakcyjne. Podzieliłbym fundusze przeznaczone na inwestycje w okresie kilku najbliższych miesięcy na połowę.

Część warto zainwestować przed przebiciem tego poziomu, a drugą część środków zachować na wypadek przebicia tej linii. Wówczas będzie można kupić jeszcze bardziej przecenione walory. W tym momencie szanse na przebicie 2000 punktów na WIG20 oceniam na około 50 procent.

Choć obecne niskie poziomy indeksów na GPW skłaniają do zakupów akcji, to wydaje się, że jest jeszcze za wcześnie, aby już teraz podejmować próbę mocniejszego zaangażowania się w walory spółek notowanych na polskiej giełdzie.

Do czasu: wyjaśnienia się sytuacji w Grecji (chodzi tu głównie o wynik czerwcowych wyborów parlamentarnych), podjęcia przez główne banki centralne na świecie kolejnych zdecydowanych kroków mających na celu wspomożenie globalnej gospodarki (te w obecnych warunkach wydają się być nieuniknione) oraz wypracowania przez europejskich polityków konsensusu co do dalszych działań w sprawie opanowania kryzysu zadłużenia, jakiekolwiek próby zakupów akcji przypominają łapanie spadającego noża.

Widoczna od minionego tygodnia względna siła polskiego parkietu jest najprawdopodobniej zasługą kapitału zagranicznego. Skupia się on na większych spółkach, zatem nimi w większości bym się interesował. Słabe zachowanie indeksów małych i średnich spółek nie sugeruje niczego dobrego i ich względna słabość może być kontynuowana.

Należy też pamiętać o płynności inwestycji. Spółki z indeksu WIG20, czy płynne walory spoza krajowego indeksu blue chipów odznaczają się sporym dziennym obrotem i przez to łatwiej jest potencjalną inwestycję zakończyć.

Z uwagi na niezbyt wysokie obroty stawiałbym na duże spółki. To one mogą być beneficjentem pierwszej fali popytowej. Sowite dywidendy mogą wzmocnić siłę krajowych funduszy.

Jeśli wielkość portfela małego inwestora w stosunku do obrotu na to pozwoli, nie wystrzegałbym się również małych spółek o ciekawych perspektywach rozwoju.

Polski rynek akcji nie grzeszy płynnością, dlatego bezpieczniej postawić jest na duże i płynne spółki. Szczególnie, że oczekiwane przez nas wzrosty nie będą początkiem dłuższego trendu wzrostowego.

Odbicie najpierw przychodzi wśród dużych spółek, dlatego to one jako pierwsze będą korzystać z potencjalnego ocieplenie nastrojów na rynkach finansowych.

Innym argumentem przemawiającym za blue chipami są sowite dywidendy i w zasadzie brak spółek z branży budowlanej, która prawdopodobnie przez jakiś czas będzie dostawać jeszcze w kość.

W momencie, gdy nastroje na rynkach finansowych zaczną ulegać poprawie - mam nadzieję, że już niedługo - warto będzie postawić na największe i najbardziej płynne spółki, na których to przy pozytywnej atmosferze powinna skupić się uwaga inwestorów, w tym także - a może raczej głównie - zagranicznych.

Za spółkami z indeksu WIG20 przemawia również to, że wskaźnik ten charakteryzuje się obecnie wyraźnie niższym poziomem ceny do zysku niż ten dla indeksów mWIG40 i sWIG80.

W ostatnim czasie (perspektywa miesięczna i trzymiesięczna) indeks dużych spółek zachowuje się nieznacznie lepiej niż mniejsze podmioty. Uważam, że w przypadku pojawienia się kapitału zagranicznego, silniejszy popyt może także skupić się głównie na najbardziej płynnych walorach.

Z drugiej strony, spodziewam się wysokich stóp zwrotu bardzo przecenionych spółek z mWIG40 i sWIG80. Tu jednak bardziej będzie liczyła się selekcja, niż inwestowanie w cały indeks.

Na krajowym parkiecie nadal bardzo pozytywnie wyróżnia się sektor chemiczny. To najsilniejsza w tym momencie branża, którą wciąż warto się interesować między innymi ze względu na możliwe zakupy pakietów akcji przez inwestorów branżowych.

W przypadku innych sektorów ciężko jest wskazać branżę równie atrakcyjną, jak chemiczna. Warto interesować się poszczególnymi spółkami, które mogą bardzo pozytywnie wyróżniać się na tle swojego sektora. Można takie walory znaleźć między innymi w sektorach wyeksponowanych na krajowy popyt wewnętrzny.

Defensywna branża medyczna. Stabilnie i dobrze rozwijający się rynek zarówno na świecie jak i w Polsce. Branża agresywnie goni kraje wysoko rozwinięte.

Budownictwo? Sugerowałbym tutaj bardzo selektywne podejście. Niektóre firmy zostały niesłusznie ukarane i wrzucone do jednego worka. Warto zwrócić uwagę na poziom zadłużenia i aktualny portfel kontraktów. Ponadto GDDKiA zapowiada, że na nowych kontraktach wprowadzi waloryzację cen i zaliczki.

Ostatnie kwartały pokazują, że w każdej branży mamy do czynienia z dużym rozwarstwieniem. Liderzy swoich sektorów pokazują niezłe wyniki, za czym idą też dobre notowania. Natomiast słabsze podmioty nie dają już rady i zaczynają popadać w tarapaty finansowe, co powoduje znaczące spadki kursów.

Warto więc ograniczać się do spółek pozytywnie wyróżniających się na tle konkurentów i unikać strategii łapania dołków w przypadku spadających kursów. Moim zdaniem na obecne czasy najlepszą inwestycją są spółki eksponowane na konsumenta - handlowe i spożywcze w defensywnych segmentach, jak np. słodycze.

Windykacja i producenci gier komputerowych. Problemy branży budowlanej, rosnące bezrobocie oraz zwiększająca się liczba kredytów zagrożonych to raj dla spółek windykacyjnych, które z pewnością będą mogły zwiększyć swoje portfele.

Przecena twórców gier sprawiła, że ich wyceny są bardzo atrakcyjne. Warto zauważyć, że są to spółki o niewielkim zadłużeniu, mają ciekawe projekty, a kryzys praktycznie nie wpływa na sprzedaż gier komputerowych. Dobitnie świadczy o tym sprzedaż Diablo III na świecie.

Obecnie, w momencie bardzo dużej niepewności na rynkach, akcji w portfelu najlepiej nie posiadać. Jeśli jednak już mieć, to te z grupy spółek defensywnych. Należą do nich przedsiębiorstwa z sektorów: użyteczności publicznej i podstawowych potrzeb konsumenckich.

Ich zaletą jest to, że w kiepskich czasach zachowują się lepiej od spółek cyklicznych, no bo przecież wydatków na: wodę, prąd, gaz, jedzenie, picie, czy też środki czystości konsument nie ogranicza nawet w czasach kryzysu.

Moimi faworytami są gry komputerowe oraz chemia. Największe podmioty z segmentu elektronicznej rozrywki w ostatnim czasie zanotowało znaczne przeceny, natomiast specyfika branży pozwala sądzić, że nawet w momencie długotrwałego kryzysu, popyt konsumencki na dobre produkcje pozwoli na notowanie bardzo dobrych wyników sprzedaży. Gry komputerowe są jedną z tańszych form rozrywki.

Jeżeli chodzi o chemię to moim zdaniem wezwanie na Azoty Tarnów to dopiero początek zainteresowania przedstawicielami branży notowanymi na GPW przez kapitał zagraniczny lub inwestorów strategicznych.

Nadal wyjątkowo nieatrakcyjną pozostaje branża budowlana, która przeżywa obecnie ciężkie chwile. Oczywiście spółki z tego sektora są bardzo tanie, ale nie wiemy które z nich i w jakiej formie przetrwają, dlatego wszelkie inwestycje są tutaj obarczone bardzo dużym ryzykiem.

Słabymi sektorami jest również deweloperka i energetyka. Ta pierwsza branża cierpi z powodu restrykcyjnej polityki KNF i banków względem akcji kredytowej. Spółki energetyczne z kolei mają przed sobą ogromne potrzeby inwestycyjne, a wypłacane sowite dywidendy zmuszą zarządy do zaciągnięcia sporych kredytów.

W obecnym świecie inwestorzy unikają zadłużonych spółek, więc akcje przedsiębiorstw z tego sektora mogą być pod nieustającą presją podaży. Pozytywnym wyjątkiem mogą być spółki zaangażowane w wydobycie gazu łupkowego, ale do czasu jego eksploatacji na skalę przemysłową pozostaje daleka droga.

Media – słabnąca koniunktura na rynku reklamowym związana z osłabieniem gospodarczym. Firmy w pierwszej kolejności tną m.in. wydatki na marketing.

Deweloperzy mieszkaniowi – spadek cen transakcyjnych metra kwadratowego. Zaostrzenie polityki kredytowej przez banki.

Ostatnie kwartały pokazują, że w każdej branży mamy do czynienia z dużym rozwarstwieniem. Liderzy swoich sektorów pokazują niezłe wyniki, za czym idą też dobre notowania. Natomiast słabsze podmioty nie dają już rady i zaczynają popadać w tarapaty finansowe, co powoduje znaczące spadki kursów.

Warto więc ograniczać się do spółek pozytywnie wyróżniających się na tle konkurentów i unikać strategii łapania dołków w przypadku spadających kursów. Jeśli chodzi o konkretne branże, to wydaje się, że jeszcze długo sentyment do budowlanki i deweloperów nie zmieni się na lepszy.