Opublikowane w zeszłym tygodniu dane dotyczące polskiej gospodarki nie napawały optymizmem. Najmocniej w oczy rzucił się pierwszy od trzech lat spadek produkcji przemysłowej we wrześniu (o 5,2% r/r przy prog. -3,6%) i choć słaby wynik to duża zasługa czynników statystycznych (mniejsza liczba dni roboczych), to jednak nie można się oprzeć wrażeniu, że globalne spowolnienie dosięga polskiego przemysłu. Szczególnie, jeśli doda się do tego rozczarowującą dynamikę wynagrodzeń w przedsiębiorstwach (zaledwie 1,6% r/r, prog. 2,7% r/r). Pracownicy ograniczają żądania płacowe niepewni dalszych perspektyw zatrudnienia, a dzisiejszy raport GUS na temat wysokości stopy bezrobocia (prog. 12,5% względem 12,4% w sierpniu) tą niepewność podsyci. Rosnące obawy Polaków o przyszłe zarobki będą ciążyć na popycie konsumpcyjnym, stąd nie dziwić powinna także hamująca dyna-mika sprzedaży detalicznej (prog. 5% r/r po 5,8% w sierpniu).
Wszystkie te sygnały z gospodarki wypełniają warunek postawiony przez Radę Polityki Pieniężnej po październikowym posiedzeniu. W protokole po obradach można wyczytać, iż „jeśli napływające informacje, w tym listopadowa projekcja NBP, będą potwierdzały trwałość osłabienia koniunktury gospodarczej, a ryzyko nasilenia się presji inflacyjnej będzie ograniczone, to Rada dokona złagodzenia polityki pieniężnej”. Dlatego też nie powinno być już wątpliwości, iż 7 listopada RPP dokona pierwszej obniżki stóp procentowych otwierającej cały cykl, który w naszej ocenie powinien doprowadzić do obniżenia stawki referencyjnej do 4% z obecnych 4,75%.
Powyższa analiza stanowi wyraz opinii i poglądów autora i nie powinna być traktowana jako rekomendacja dokonania transakcji na instrumentach finansowych.