W opublikowanym w czwartek opisie dyskusji z lutowego posiedzenia Rady Polityki Pieniężnej jeden fragment istotnie rozróżnia ten dokument od „minutes” ze stycznia. W opinii niektórych członków Rady, że dokonane już obniżki w połączeniu z oczekiwaną poprawą koniunktury w II połowie 2013 r. przybliżają moment zawieszenia lub zakończenia cyklu łagodzenia polityki pieniężnej. Jeszcze w styczniu „większość członków Rady nie wykluczyła dalszego złagodzenia polityki pieniężnej”, co można interpretować, że już dokonane obniżki łącznie o 1 pkt proc. były planem minimum i kolejne decyzje wymagają od RPP głębszego zastanowienia. Dlatego nie dziwi fakt, że następna decyzja została silnie uzależniona od napływających danych z gospodarki oraz nowej projekcji makroekonomicznej NBP. To jednak nie będą jedyne czynniki decydujące o poziomie kosztu kredytu za dwa tygodnie, gdyż niektórzy członkowie Rady zwracają uwagę na takie kwestie, jak skłonność podmiotów gospodarczych do oszczędzania, czy porównanie poziomu stóp
procentowych z wcześniejszymi okresami dekoniunktury i z tego powodu dalsze łagodzenie polityki pieniężnej jest nieuzasadnione.
Podsumowując ostatnie wypowiedzi członków RPP, w marcu znajdą się co najmniej trzy głosy za obniżką (Bratkowski, Chojna-Duch, Zielińska-Głębocka) i dwa przeciw (Glapiński, Winiecki). Wczorajsza wypowiedź J. Hausnera wskazuje, że byłby on skłonny do głosowania za utrzymaniem stóp procentowych bez zmian, choć ona sam nie chce się deklarować. Dotychczas opublikowane dane makroekonomiczne z Polski za styczeń nie są jednoznacznie negatywne, co daje Radzie pole do przeczekania jednego miesiąca bez kolejnej obniżki, ale wciąż wielką niewiadomą pozostaje, co pokaże projekcja NBP i czy rzeczywiście będzie ona silnym wyznacznikiem dla członków Rady, gdyż wielu z nich wielokrotnie nadmieniało w wywiadach, że opierają się na własnych prognozach. Wydaje się, że szanse na pauzę w cyklu wzrastają, jednakże przewaga pozostaje minimalna.
Powyższa analiza stanowi wyraz opinii i poglądów autora i nie powinna być traktowana jako rekomendacja dokonania transakcji na instrumentach finansowych.