Perspektywa, że druga część tygodnia powinna przynieść istotne wsparcie dla pozytywnego sentymentu rynkowego, jest wystarczająca, aby negatywne uderzenie w postaci wieści z włoskiej sceny politycznej zostało całkowi-cie zignorowane. Zapowiedź rezygnacji ze stanowiska premiera Mario Montiego, odważnego reformatora włoskich finansów publicznych i z tego powodu ulubieńca inwestorów, przyniosło reakcję jedynie na włoskich akty-wach. Rentowność benchmarkowych obligacji dziesięcioletnich skoczyła wczoraj o 28 pb do 4,82%, jednak pozo-stała część rynków europejskich zachowywała się dość spokojnie. Potwierdza to opisane we wczorajszym komentarzu przypuszczenia, że póki istnieje perspektywa udziału Mario Montiego w kręgu rządowym, ryzyko za-przestania reform gospodarczych w trzeciej gospodarce strefy euro pozostaje niskie. Sam Monti uspokajał w poniedziałek, że rząd nadal działa, a nowa władza po wyborach będzie dalej podejmować wysiłki w naprawie finansów państwa.
O tym, czy kryzys polityczny wystąpi we Włoszech, przekonamy się na przełomie lutego i marca, a teraz dla inwestorów dużo ważniejsze jest jaką decyzję podejmie w środę Fed. Rozszerzenie programu QE3 o skup obligacji skarbowych za co najmniej 45 mld USD miesięcznie, mimo że jest mocno oczekiwane, powinno wprowadzić pozytywny nastrój na rynkach finansowych jeszcze w tym tygodniu. Ekspansja monetarna Rezerwy Federalnej ma zdecydowanie mocniejsze przełożenie w ujęciu globalnym, stąd inne wydarzenia okresowo tracą na znaczeniu. W tym kontekście można zaryzykować stwierdzenie, że Mario Monti nie mógł wybrać lepszego momentu na ogłoszenie swojej rezygnacji.
Powyższa analiza stanowi wyraz opinii i poglądów autora i nie powinna być traktowana jako rekomendacja dokonania transakcji na instrumentach finansowych.