Potrzeba było trzech spotkań w ciągu dwóch tygodni, aby ministrowie finansów strefy euro oraz MFW porozumieli się w sprawie ścieżki redukcji zadłużenia Grecji, otwierając tym samym drogę do odblokowania transzy ratunkowej (decyzja 13 grudnia). Ostatecznie dług Grecji ma zostać zredukowany o 40 mld euro, osiągając poziom 124% PKB w 2020 r., a ponadto ministrowie zobowiązali się do podjęcia kroków, aby zmniejszyć zadłużenie poniżej 110% do 2022 r. Spośród narzędzi obniżenia zadłużenia wybrano redukcję marży na pożyczkach przyznanych w ramach pierwszego pakietu ratunkowego (ze 150 do 50 pb), wydłużenie okresu ich spłaty z 15 do 30 lat oraz odroczenie spłaty odsetek na 10 lat. Banki centralne strefy euro zrezygnowały także z zysków na greckich obligacjach zakupionych z dyskontem w ramach programu interwencji na rynku długu (ok. 11 mld euro). Odbędzie się też przedterminowy wykup obligacji od prywatnych wierzycieli za 1/3 ich wartości.
Wysiłek rządu greckiego w opracowaniu programu oszczędnościowego za 13,5 mld euro najwyraźniej się opłacił. Tylko, czy ambitne cięcia wydatków i podwyżki dochodów zostaną zrealizowane? Ostatnie 2 lata pokazują, że jest to mało realne. Teraz temat Grecji powinien przycichnąć, jednak za kilka miesięcy, gdy okaże się, że Ateny nie wypełniają celów fiskalnych, na nowo rozpocznie się debata, jak ustabilizować greckie finanse publiczne. Państwa strefy euro pozostaną zdeterminowane do utrzymania Grecji w unii walutowej, co oznacza, że unijnym politykom w przyszłości przyjdzie przełknąć gorzką pigułkę w postaci odpisu części greckiego długu. Ustalenia wczorajszego spotkania pokazują, że ministrowie finansów powoli godzą się z ta myślą, na razie odraczając tę decyzję do 2016 r. i traktując to rozwiązanie jako nagrodę dla Aten za skuteczne wdrażanie reform, ale potrzeba dalszej redukcji długu przyjdzie dużo wcześniej.
Powyższa analiza stanowi wyraz opinii i poglądów autora i nie powinna być traktowana jako rekomendacja dokonania transakcji na instrumentach finansowych.