Na najlepsze zarobki osoby zaczynające karierę mogą liczyć w Warszawie. Tam średnia pierwsza pensja to 1700 zł na rękę. Co ciekawe, według danych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zdecydowanie lepiej zarabiają na starcie rodowici warszawiacy. Pensje młodych spoza stolicy są zazwyczaj o kilkaset złotych niższe. O ile jeszcze w 2003 roku w Warszawie w pierwszej pracy można było zarobić nawet 4 tys. zł brutto, to obecnie średnia pierwsza pensja jest niższa o połowę. W Poznaniu w pierwszej pracy młodzi zarabiają średnio 2 tys. zł, w Katowicach 1800 zł, w Krakowie około 1700 zł (kwoty brutto). Dane Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wskazują, że na poprawę sytuacji finansowej młodzi liczyć mogą dopiero po siedmiu latach pracy. W dodatku odsetek pracujących osób przed 30 rokiem życia, które docierają na stanowiska kierownicze wynosi jedynie 1,3 procent, czyli prawdopodobieństwo znaczącego awansu jest bardzo niskie. Dlaczego młodzi ludzie muszą pracować za grosze? Bo ofert pracy dla absolwentów jest jak na lekarstwo.
Według raportu "Młodzi 2011" tylko 0,7 proc. wszystkich ofert pracy skierowanych jest do absolwentów. W dodatku jedna trzecia z nich to oferty staży, a nie etatów. Brak atrakcyjnych ofert, niskie zarobki nawet wśród osób z wyższym wykształceniem, to nie koniec problemów, jakie spotykają młodych, rozpoczynających swoją karierę zawodową. Z badań portalu Pracuj.pl wynika, że aż 38 proc. młodych Polaków zaczyna od pracy w szarej strefie. Co czwarty podpisuje jedynie umowy o dzieło lub zlecenie. Tylko 36 proc. młodych osób w swojej pierwszej pracy otrzymuje umowę o pracę. Nic dziwnego, że banki nie chcą im dawać kredytów, co z kolei utrudnia im usamodzielnienie się. W Polsce najlepiej zarabia się w branżach związanych z informatyką, telekomunikacją, ubezpieczeniami i bankowością. Najgorsze zarobki wśród młodych są w szkolnictwie, kulturze i sztuce oraz w służbie zdrowia. Połowa młodych ludzi pracuje w branży niezwiązanej ze swoim wykształceniem. Eksperci uważają, że przyczyną takiego stanu rzeczy jest system
edukacji nieprzystosowany do potrzeb rynku oraz wysokie pozapłacowe koszty pracy.
