Dorośli decydują sami, czy chcą być dawcami narządów po śmierci. W przypadku osób niepełnoletnich - zależy to od woli rodziców. Dziś przypada ogólnopolski dzień Transplantacji, obchodzony w rocznicę pierwszego udanego przeszczepienia narządu w Polsce. 26 stycznia 1966 roku operacji przeszczepienia nerki dokonał profesor Jan Nielubowicz.
W Polsce dawcą narządów może zostać każdy dorosły, kto nie złoży swojego oświadczenia w rejestrze sprzeciwów. W praktyce jednak - po orzeczeniu śmierci mózgu - lekarze nie dokonują pobrania narządów bez zgody rodziny, ponieważ zmarły mógł wyrazić za życia swój sprzeciw wobec bycia dawcą w obecności swiadków. Dlatego warto nosić ze sobą pisemne oświadczenie woli bycia dawcą i rozmawiać o tym z najbliższymi - podkreśla Paweł Klikowicz z portalu Dawca.pl.
Inaczej jest w przypadku ewentualności pobrania narządów od zmarłego dziecka lub osoby niepełnoletniej. Tu decydują rodzice. Koordynatorka zespołu transplantacyjnego w Centrum Zdrowia Dziecka Ewa Danielewska mówi, że coraz częściej z ich strony jest zrozumienie, mimo bólu jaki przeżywają po stracie dziecka. Odmowy ze strony rodziny zdarzają się niezmierni rzadko, natomiast najbiżsi często są inicjatorami rozmów o przekazaniu narządów zmarłego do transplantacji:
Paweł Klikowicz podkreśla, że osoby niepełnoletnie, także mogą z rodziną rozmawiać o transplantacjach i woli bycia dawcą - choć za nich decydują rodzice. "Zdarza się, że ludzie młodzi,niepełnoletni zaczynają ten temat w rodzinie, często zmieniając spojrzenie i podjeście najbliższych do tego tematu. Bywa że to młodsi, którzy mają pełnoletnie rodzeństwo, zaczynają na ten temat rozmawiać. Wówczas zadarza się, że cała rodzina decyduje - jesteśmy na tak dla transplantacji" - mówi Paweł Klikowicz.
Informacje na temat różnych zagadnień związanych z transplantacjami, między innymi regulacji prawnych, znajdują się na stronie internetowej www.dawca.pl.
IAR
