Spotkanie służy przede wszystkim wymianie informacji i doświadczeń pomiędzy państwami Unii i krajami Partnerstwa Wschodniego. Jak mówi Piotr Stachańczyk z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, każdy z krajów ma jakieś doświadczenia związane z handlem ludźmi: jest krajem pochodzenia, krajem docelowym lub tranzytowym, albo - jak w przypadku Polski - pełni wszystkie te trzy role.
Rocznie polskie organy ścigania zajmują się kilkuset sprawami dotyczącymi handlu ludźmi, w tym Polakami zmuszanymi do pracy za granicą i imigrantami zmuszanymi do pracy w Polsce. Duża część imigrantów nie zgłasza jednak przestępstwa w Polsce. Robią to dopiero w krajach swojego pochodzenia. "Dlatego chcielibyśmy wzmocnić współpracę z takimi krajami, jak Białoruś, Ukraina, Mołdawia po to, by móc te przypadki identyfikować od razu w Polsce i móc ścigać sprawców tych przestępstw" - mówi Piotr Mierecki z zespołu do spraw handlu ludźmi w MSW.
W innych krajach Unii ofiarami przymusowej pracy bardzo często padają mieszkańcy Armenii, Azerbejdżanu i Gruzji. Marianna Katzarova z OBWE zwraca uwagę, że ofiary to najczęściej osoby uciekające ze swojej ojczyzny przed biedą, prześladowaniami czy po prostu szukające pracy. Jej zdaniem, kraje unijne powinny dążyć do tego, by migrowanie do innych krajów było bezpieczne. "Nie powinno się stwarzać przeszkód w dostaniu się do danego kraju i otrzymaniu pozwolenia na pracę, bo tylko bezpieczne możliwości migracji będą korzystne dla ludzi i zapobiegną handlowi ludźmi" - mówi Katzarova.
Liczbę ofiar handlu ludźmi w Europie szacuje się w setkach tysięcy. Najczęściej osoby te są zmuszane do prostytucji, pracy fizycznej i przestępstw takich, jak handel narkotykami.
IAR
