Jan Kułakowski urodził się 25 sierpnia 1930 w Myszkowie. Jako nastolatek walczył w Powstaniu Warszawskim. W 1946 roku wyemigrował do Belgii, gdzie ukończył prawo i nauki polityczne na prestiżowym Katolickim Uniwersytecie w Leuven.
W 1958 roku został sekretarzem, a w 1962 - sekretarzem generalnym Europejskiej Organizacji Międzynarodowej Konfederacji Chrześcijańskich Związków Zawodowych, a następnie Europejskiej Organizacji Światowej Konfederacji Pracy. W latach 1974-1988 był sekretarzem generalnym Światowej Konfederacji Pracy.. W Brukseli wspierał emigracyjne biuro NSZZ "Solidarność", za co przyznano mu honorowe członkostwo związku.
Po roku 1989 zaczął działać na rzecz europejskiej integracji Polski. W 1990 roku Jan Kułakowski został pierwszym ambasadorem RP przy Wspólnotach Europejskich w Brukseli. W 1998 roku, już jako pełnomocnik rządu do spraw negocjacji członkowskich Polska-UE w rządzie Jerzego Buzka, Kułakowski rozpoczął negocjacje z UE zakończone na szczycie w Kopenhadze w grudniu 2002 roku.
W 1995 roku został uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a rok później otrzymał Polską Nagrodę Europejską przyznawaną przez Polską Fundację im. Roberta Schumana. W 2002 roku został odznaczony Orderem Orła Białego.
O zasługach Jana Kułakowskiego przypomniał w swoim przemówieniu w Sejmie prezydent Bronisław Komorowski. W uchwale Sejmu podkreślono, że "był człowiekiem zasad, miał wyraziste poglądy polityczne, jednak zawsze kierował się interesem Polski. Kilka rządów korzystało z jego talentu, doświadczenia, umiejetności, znajomości ludzi i Europy".
Uchwała w sprawie uczczenia pamięci Jana Kułakowskiego została podjęta przez aklamację.
Informacyjna Agencja Radiowa
