W przepisach dotyczących nowego funduszu infrastrukturalnego nie ma na razie mowy, ile pieniędzy na inwestycje transportowe, energetyczne czy telekomunikacyjne dostaną poszczególne kraje. Nie ma gwarantowanego, sztywnego podziału środków na państwa, tak jak do tej pory bywało przy projektach infrastrukturalnych, finansowanych z unijnej polityki spójności. To będzie wiadomo po selekcji nadesłanych projektów. O tym, jak zostaną rozdzielone pieniądze, zdecyduje selekcja projektów. Tymczasem zasady konkursowe nie są jasno określone i może równie dobrze decydować subiektywna ocena unijnych urzędników.
Może się więc tak zdarzyć, że z polskiej puli zostaną sfinansowane duże transeuropejskie połączenia niekoniecznie ważne dla naszego kraju.
Jeśli chodzi o fundusz infrastrukturalny w wysokości 50 miliardów euro, najwięcej, bo prawie 32 miliardy mają być przeznaczone na transeuropejskie sieci drogowe i kolejowe. Około 9 miliardów euro to pula środków na połączenia energetyczne. Kolejnych 9 miliardów euro ma współfinansować rozwój szerokopasmowego internetu w Unii.
Jeśli chodzi o sieć transportową, to Komisja Europejska wyznaczyła 10 priorytetowych korytarzy transportowych. Polska należy do dwóch.
Jeśli chodzi natomiast o projekty energetyczne, to z ośmiu połączeń gazowych i elektrycznych, uznanych przez Brukselę za priorytetowe, z pięciu skorzysta Polska. Chodzi o zintegrowanie sieci gazowej i elektroenergetycznej z krajami bałtyckimi, a także o połączenie Europy Środkowo-Wschodniej z Południem.
Komisja Europejska, prezentując pomysł utworzenia funduszu infrastrukturalnego, poinformowała też o ułatwieniach, które pozwolą zapewnić środki na realizację dużych inwestycji w kilku unijnych krajach nie tylko z funduszy publicznych, ale także prywatnych. Obligacje będą emitowane przez przedsiębiorstwa i gwarantowane przez Europejski Bank Inwestycyjny. Obligacje wiążą się zawsze z ryzykiem, ale mają one być na tyle opłacalne, by zachęcić do inwestowania.
