Polska, której gospodarka oparta jest w większości na węglu i która obawia się zbyt wysokich kosztów polityki klimatycznej, już raz, w czerwcu ubiegłego roku, zawetowała dokument.
Jeszcze nie teraz - tak można w skrócie podsumować stanowisko Warszawy. Polska uważa, że jest za wcześnie na dyskusję w Unii o ograniczaniu emisji dwutlenku węgla, skoro Wspólnota ma już swój cel - redukcję emisji o jedną piątą do 2020 roku, a inni światowi truciciele jak Stany Zjednoczone, Chiny, czy Indie nie palą się do składania żadnych deklaracji. Minister środowiska powiedział, że dopiero w 2015 roku mogą się zakończyć światowe negocjacje dotyczące polityki klimatycznej.
"Powinniśmy poczekać na wynik tych negocjacji i zobaczyć, w jaki sposób ta polityka na świecie jest kształtowana" - dodał Marcin Korolec.
Poza tym, Polska ma całą listę zażaleń: że przedstawiciele Danii, kierującej pracami Unii nie chcieli wcześniej rozmawiać z nią o zastrzeżeniach; że nie było poważnej dyskusji we Wspólnocie; że Unia chce narzucić krajom politykę klimatyczną, a one same powinny o tym decydować.
Co na to Dania kierująca pracami Unii? Liczy na kompromis i tłumaczy, że z dokumentu zostało już wykreślone kontrowersyjne zdanie o tym, by Wspólnota zmieniła plany i do 2020 roku zredukowała emisję CO2 o jedną czwartą. Na kompromis liczy też Komisja Europejska.
"Mamy nadzieję, że Polska przyłączy się do reszty Unii Europejskiej, by skutecznie zwalczać problem zmian klimatycznych" - powiedział rzecznik Komisji Isaac Valero-Ladron.
Polskę popierają na razie oficjalnie tylko Czechy i Rumunia. Te kraje też nie zgadzają się, by stopniowo zaostrzać reguły, czyli by w 2030 roku emisja CO2 została zredukowana o 40 procent, 10 lat później już o 60 procent, tak by w 2050 roku Unia mogła dojść do 80-procentowej redukcji dwutlenku węgla.
IAR
