Przedterminowe wybory w pogrążonej w kryzysie Portugalii zostały rozpisane po ogłoszeniu w amarcu dymisji rządu premiera Jose Socratesa. Jej powodem było odrzucenie przez parlament rządowego planu oszczędnościowego. Po dymisji władz w Lizbonie Portugalia była zmuszona zwrócić się o międzynarodową pomoc finansową. W zamian za 78 miliardów euro pożyczki z Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Unii Europejskiej musi teraz dokonać radykalnych oszczędności budżetowych. Kwestia zagranicznego wsparcia zdominowała dwutygodniową kampanię wyborczą.
Tymczasem podstawowe punkty programów obu największych ugrupowań niewiele się od siebie różnią. Partie chcą możliwie szybko podnieść kraj z recesji i tworzyć nowe miejsca pracy, zwłaszcza dla młodych. Zapewniają też, że zadbają o konkurencyjność Portugalii na arenie międzynarodowej i zwiększą eksport, a także zainwestują w naukę i technologię. Socjaliści chcą dodatkowo rozwijać odnawialne źródła energii, zapewnić wszystkim obywatelom dostęp do nowoczesnych mediów oraz uprościć i zmodernizować administrację państwową, tak by stała się bardziej przyjazna dla inwestorów i przedsiębiorców. Z kolei socjaldemokraci stawiają na Plan Stabilizacji Finansowej oparty na realnych przesłankach ekonomicznych i możliwościach kraju. zapowiadają także walkę z korupcją, zapewnienie każdemu bezpieczeństwa socjalnego oraz decentralizację administracji. Chcą także zmniejszyć koszty funkcjonowania instytucji prawnych.
IAR
