Podczas wystąpienia końcowego, mecenas Maciej Bednarkiewicz argumentował, że Czesław Kiszczak świadomie wydał szyfrogram zezwalający na użycie przez dowódców pododdziałów Milicji Obywatelskiej broni przeciwko protestującym robotnikom.
Oskarżyciel posiłkowy przekonywał, że były minister spraw wewnętrznych celowo nie uregulował tej sprawy w rozporządzeniu, tylko w tajnym szyfrogramie. Podkreślał, że protestujący robotnicy z kopalni Wujek nie mieli świadomości, że pododdział ZOMO może użyć broni z ostrą amunicją przeciwko nim. Dowódcy oddziałów wydali rozkaz strzelania do robotników w sytuacji, w której nie było zagrożenia dla życia milicjantów, o czym przekonywano po tragicznych wydarzeniach w kopalni Wujek.
Mecenas Bednarkiewicz przypomniał o zarejestrowanej wypowiedzi jednego z dowódców, w której mówił, że albo będzie musiał się wycofać, albo użyć broni. Według oskarżyciela posiłkowego, te fakty dowodzą odpowiedzialności Czesława Kiszczaka za tragiczną śmierć górników w kopalni Wujek i dramatyczną pacyfikację robotników w kopalni Manifest Lipcowy. Maciej Bednarkiewicz zasugerował, że władze stanu wojennego chciały brutalnie spacyfikować kopalnie, aby brutalnie pokazać swoją siłę. Mecenas przyznał jednak, że ustalenie tego nie jest przedmiotem obecnego postępowania.
Podczas wcześniejszych rozpraw, prokurator zażądał dla generała Kiszczaka czterech lat więzienia w zawieszeniu na pięć lat, pomniejszonej o połowę na mocy amnestii z 1989 roku. Postępowanie sądowe wobec 82-letniego generała toczy się od czternastu lat.
W pierwszym procesie Czesław Kiszczak był uniewinniony. Po uchyleniu tego wyroku przez Sąd Apelacyjny, odbył się ponowny proces, w którym skazano Kiszczaka na dwa lata więzienia. Ten wyrok również został uchylony i proces toczy się ponownie. Kiszczak nie przyznaje się do winy.