Wszystko zaczęło się od samospalenia się młodego Tunezyjczyka. Protesty, które wywołane zostały tym incydentem doprowadziły do obalenia prezydenta Ben Alego. W następnych dniach manifestanci wyszli na ulice miast w Egipcie.
Pod koniec stycznia tysiące demonstrantów codziennie gromadziły się na placu Tahrir w Kairze, który potem stał się centrum egipskiej rewolucji. Egipcjanie codziennie domagali się dymisji prezydenta Hosni Mubaraka.
Egipski prezydent przez wiele dni twardo trzymał się władzy, ale 11 lutego poddał się i zrezygnował. Władzę w kraju przejęła Najwyższa Rada Wojskowa z marszałkiem polowym Husejnem Tantawim na czele. Armia obiecała wtedy, że będzie przekazywać władzę cywilom. Egipska młodzież co piątek wychodziła na ulice, by poprzez manifestacje przypominać wojsku o obietnicach. "Jesteśmy w normalnym okresie przejściowym, ale wiemy już, że nie jest łatwo zbudować nowy kraj oparty na wartościach rewolucji, jakie pojawiły się na placu Tahrir" - wyjaśniała w lipcu Esraa Abdel Fatah, jedna z liderek ruchu 6 Kwietnia.
Demonstracje przybrały gwałtowny obrót tuż przez listopadowymi wyborami. Przez dziewięć miesięcy armia, wbrew zapowiedziom, nie oddała władzy, a wybory, które wciąż trwają, wygra prawdopodobnie partia założona przez Bractwo Muzułmańskie. Dzisiaj rozpoczyna się tymczasem kolejna część procesu obalonego prezydenta Hosni Mubaraka.
IAR
