Autor zwraca uwagę, że w tym roku ograniczyli się oni do dwóch gatunków: poezji (tomiki Wisławy Szymborskiej i Piotra Matywieckiego) oraz prozy artystycznej (książki Eustachego Rylskiego, Zbigniewa Mentzela, Michała Witkowskiego, Doroty Masłowskiej oraz Mariusza Wilka)
. "I co? I znów kłopot, bo książki z tegorocznej listy są tak odmienne i osobne, że porównywać je niezmiernie trudno" - czytamy w "Tygodniku Powszechnym".
Autor pisze, że dla niego rozwiązaniem najbardziej oczywistym byłoby przyznanie Nike Wisławie Szymborskiej. Zastrzega, że nie â?ľza całokształt", ale za konkretny tom - "siedemnaście pięknych wierszy, które korespondują ze sobą, tworząc spójną całość, rozpisaną na poszczególne utwory medytację o przygodzie człowieczego istnienia, o naszym byciu w czasie, o śmierci".
Czy jednak noblistów powinno się honorować nagrodami literackimi niższego bądź co bądź rzędu? - zastanawia się Tomasz Fiałkowski. Przypomina, że wątpliwości tego rodzaju pojawiły się, gdy w 1998 roku Nike przyznano Miłoszowi za â?ľPieska przydrożnego". Trzy lata później poeta zażądał, by jury nie brało pod uwagę tomu â?ľTo". Później zmieniono regulamin nagrody, odbierając pisarzom prawo do podobnego weta. "Echa tamtych sporów, a także wyrażany często sąd, że Nike nie powinna być tylko potwierdzeniem hierarchii oczywistych, mogą mieć jednak wpływ na tegoroczny wybór zwycięzcy" - pisze autor artykułu.
Refleksje autora na temat książek wszystkich tegorocznych finalistów Nike - w "Tygodniku Powszechnym".
Tygodnik Powszechny/jędras/K.P.
