Tym samym brytyjskie władze zrywają z 200-letnią tradycją. Pierwszy spis powszechny w Wielkiej Brytanii odbył się w 1801 roku, a kolejne organizowano równo co 10 lat, z wyjątkiem wojennego roku 1941.
Spis powszechny - jak tyle innych inicjatyw - padnie ofiarą cięć budżetowych. Następny, w przyszłym roku, jeszcze się odbędzie, ale rząd ocenia, że jego koszt - prawie 500 milionów funtów - znacznie przekracza wartość poznawczą. Konserwatyści argumentują, że wszystkie dane pochodzące ze spisów można z powodzeniem zestawić z innych źródeł, a 10-letnie odstępy sprawiają, że statystyki spisów szybko się dezaktualizują. Ponadto, mimo teoretycznie obowiązujących kar za uchylanie się od udziału, poprzedni spis w 2001 roku nie ujął aż miliona trzystu gospodarstw domowych.
Obrońcy instytucji spisu powszechnego powołują się na ogromną popularność opublikowanych ostatnio w internecie wynikow spisu z 1911 roku, oraz na fakt, że tradycja spisów sięga prawie tysiąca lat - pierwszy zorganizował król Wilhelm Zdobywca w 1086 roku, 20 lat po podboju Anglii, aby się zorientować co dokładnie zdobył.
Decyzja brytyjskich władz - prawdopodobnie przypadkowo - zbiega się ze Światowym Dniem Ludności, który w tym roku podkreśla właśnie wagę zbierania danych demograficznych.