Początkowa jego twórczość powstawała pod wpływem wierszy Juliana Tuwima. Później nawiązywał do awangardy okresu międzywojennego, groteski i elementów świata fantastycznego. Pod koniec w jego poezji wyraźne stały się wątki moralno-społeczne.
Jako poeta debiutował w 1948 roku "Ołowianymi żołnierzami". W latach 1948-1950 wędrował razem z taborem cygańskim, był członkiem angielskiego stowarzyszenia Gypsy Lore Society. Przełożył i opublikował pieśni cygańskiej poetki Papuszy.
Wielką fascynacją Ficowskiego była postać i twórczość Brunona Schulza. Poeta przez wiele lat opracowywał prozę Schulza, jego rysunki, listy i pozostałe po nim wspomnienia. Efektem wieloletnich studiów Ficowskiego na ten temat stała się książka "Regiony Wielkiej Herezji", która doczekała się entuzjastycznych recenzji nie tylko w Polsce, ale także m.in. w USA.
W czasie II wojny światowej był więźniem Pawiaka. W powstaniu warszawskim walczył jako żołnierz pułku AK Baszta na Mokotowie. W latach 70-tych czynny działacz opozycji demokratycznej, członek KOR-u.
