Czas letni będzie obowiązywał do ostatniego weekendu w październiku, kiedy powrócimy do czasu zimowego. Zmiany czasu dokonuje się w całej Unii Europejskiej, na mocy obowiązującej bezterminowo dyrektywy Wspólnoty z 2001 roku.
Odbywająca się dwa razy w roku zmiana czasu ma się przyczynić do efektywniejszego wykorzystania światła dziennego i oszczędności energii.
"Podwójny czas" - letni i zimowy - stosuje się w około 70. krajach na całym świecie.
Zmiany czasu nie ma jednak na zegarach słonecznych. One przez cały rok pokazują czas zimowy. Tak więc zegary słoneczne będą się "spóźniały" o godzinę w stosunku do obowiązującego czasu letniego.
Stosowanie czasu letniego pozwala wiosną, latem i wczesną jesienią na "przedłużenie" zegarowego dnia o godzinę. Dzięki temu korzystamy dłużej z dnia i naturalnego światła.
Przejście z czasu zimowego na letni ma też duże znaczenie dla gospodarki, głównie ze względu na zmniejszenie zapotrzebowania na energię elektryczną.
"Podwójny czas" - letni i zimowy - obowiązuje we wszystkich krajach europejskich, z wyjątkiem Islandii oraz wielu innych, między innymi w USA, Kanadzie, Meksyku, Australii i Nowej Zelandii. W tym roku - po raz ostatni - czas z zimowego na letni zmieni Rosja, co miesiąc temu zapowiedział prezydent Dmitrij Miedwiediew. Wyjaśnił, że Rosja odchodzi od zmiany czasu, ponieważ "konieczność przystosowania się do nowego czasu wiąże się ze stresem i chorobami".
Podział na czas letni i zimowy sięga początków 20. wieku. Czas letni, zwany "czasem wojennym" wprowadzili po raz pierwszy Niemcy, a po nich inne państwa walczące w pierwszej wojnie światowej.
W Polsce zmiana czasu została wprowadzona w okresie międzywojennym, następnie w latach 1946-1949, 1957-1964 oraz ponownie od 1977 roku.
IAR
