27 grudnia 1947 r. zakończył się w Warszawie proces, w którym na karę śmierci skazany został podpułkownik Wacław Lipiński, historyk, publicysta, uczestnik konspiracji antyhitlerowskiej i antykomunistycznej.
Lipiński był jednym z oskarżonych w procesie członków Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Polski Podziemnej. Rejonowy Sąd Wojskowy w Warszawie skazał Lipińskiego na karę śmierci, zamienioną następnie na dożywocie. Zmarł podczas odbywania kary w więzieniu we Wronkach 4 kwietnia 1949. Niewykluczone, że został zamordowany.
Wacław Lipiński urodził się w 1896 roku w Łodzi. Podczas I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich i członkiem Komendy Głównej POW. W listopadzie 1918 r. wziął udział w obronie Lwowa. Po wojnie ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiował także na wydziale filozoficznym tej uczelni i w Szkole Nauk Politycznych w Krakowie.
W latach międzywojennych służył w Wojsku Polskim w pionie oświatowym a następnie pracował w Wojskowym Biurze Historycznym oraz Instytucie Badania Najnowszej Historii Polski (od 1936 r. Instytut Józefa Piłsudskiego Poświęcony Badaniom Najnowszej Historii Polski - Lipiński był jego dyrektorem). Wydał książkę "Walka zbrojna o niepodległość Polski 1905-1918", był redaktorem dwóch tomów "Pism zbiorowych Józefa Piłsudskiego i współredaktorem "Encyklopedii Wojskowej".
We wrześniu 1939 r. Wacław Lipiński był szefem propagandy Dowództwa Obrony Warszawy. Wygłaszał wówczas przemówienia radiowe. Jak pisze Andrzej Kunert w "Słowniku biograficznym konspiracji warszawskiej" Lipiński "inspirował tworzenie fotograficznej i filmowej dokumentacji oblężenia Warszawy, protokołował lub zapisywał przebieg odpraw i narad Dowództwa Obrony Warszawy i posiedzeń z przedstawicielami Komitetu Obywatelskiego".
W dniach oblężenia stolicy prowadził dziennik, wydany w 1989 roku. Podczas okupacji niemieckiej był jednym z głównych działaczy piłsudczykowskiej organizacji Konwent Odrodzenia Narodowego. Opublikował kilka broszur konspiracyjnych m.in. o kampanii wrześniowej oraz o polityce zagranicznej Piłsudskiego i Becka.
Po zakończeniu II wojny światowej Wacław Lipiński był przywódcą podziemnego ugrupowania piłsudczykowskiego - Stronnictwa Niezawisłości Narodowej, powstałego w 1946 roku oraz autorem artykułów w jego piśmie "Głos Opozycji". Zainicjował powstanie Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Polski Podziemnej, w skład którego wchodzili delegaci SNN, Zrzeszenia WiN i Stronnictwa Narodowego. KPOPP opracował i przekazał za granicę "Memoriał do ONZ", opisujący realia polityczne Polski zdominowanej przez komunistów.
Wacław Lipiński został aresztowany w styczniu 1947 roku. Proces odbył w się w grudniu 1947 roku.
W 2001 roku ukazała się biografia Wacława Lipińskiego autorstwa Marka Gałęzowskiego "Wzór piłsudczyka. Wacław Lipiński 1896-1949. Żołnierz, historyk, działacz polityczny". (PAP)
tst/ ls/
