W 70. rocznicę męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Kolbego w niedzielę w Białymstoku otwarto wystawę fotograficzną poświęconą jego życiu i działalności. Można na niej obejrzeć m.in. jego zdjęcia z okresu dzieciństwa, działalności misjonarskiej czy pobytu w Grodnie.
Ojciec Maksymilian Kolbe zginął śmiercią męczeńską 14 sierpnia 1941 roku w obozie w Auschwitz. Na mocy uchwały Senatu rok 2011 ogłoszono jego rokiem.
Przygotowaną przez Instytut Pamięci Narodowej wystawę "Ojciec Maksymilian Maria Kolbe (1894-1941)" oglądać można na Placu Jana Pawła II przed białostocką katedrą pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Na dużych planszach prezentowane są na niej fotografie z całego życia Kolbego.
To czarno-białe zdjęcia z dzieciństwa spędzonego m.in. w Pabianicach i lat młodości; zdjęcia z licznych misji o. Maksymiliana np. w Sajgonie czy Nagasaki. Prezentowane są również fotografie, dotąd niepublikowane, z pobytu w Grodnie, gdzie o. Maksymilian został wysłany przez swoich przełożonych. To przede wszystkim zdjęcia z drukarni oraz winiet "Rycerza Niepokalanej", czasopisma, którego Kolbe był pomysłodawcą i redaktorem.
Na wystawę złożyły się również fotografie z okresu wojennego. To m.in. zdjęcie, na którym uwieczniono aresztowanie franciszkanów, w tym Kolbego, przez Niemców we wrześniu 1939 roku. Wstrząsające wrażenie wywołuje zdjęcie z celi głodowej w obozie w Auschwitz, w której zginął Kolbe.
Rajmund Kolbe (po święceniach o. Maksymilian Maria Kolbe) urodził się w 1894 roku w Zduńskiej Woli. Dzieciństwo spędził w Zduńskiej Woli, Pabianicach i Łodzi.
"Częste przeprowadzki, przebywanie w środowiskach zróżnicowanych religijnie i światopoglądowo, wymuszały na młodzieńcu otwartość w kontaktach z rówieśnikami. Niewątpliwie miało to wpływ na jego odważną i energiczną działalność prowadzoną przez niego w późniejszym okresie, już jako zakonnika i misjonarza" - napisano w biogramie Kolbego wydanym z okazji wystawowy.
W 1908 roku o. Maksymilian wraz z bratem Franciszkiem przystąpili do Małego Seminarium Franciszkanów we Lwowie. W 1911 roku Kolbe złożył śluby czasowe i przyjął imię Maksymilian. Następnie podjął naukę w Krakowie i Rzymie. Po powrocie do Polski w 1919 roku założył w Seminarium Franciszkańskim w Krakowie stowarzyszenie, które w 1922 roku rozpoczęło wydawanie miesięcznika "Rycerz Niepokalanej".
Jesienią 1922 roku Kolbe został oddelegowany do Grodna, gdzie kontynuował wydawanie czasopisma, które w 1927 roku osiągnęło nakład ok. 700 tys. Następnie prowadził działalność misyjną w Japonii, z której powrócił w 1935 roku.
W czasie okupacji hitlerowskiej zawieszono działalność klasztoru i o. Maksymilian, wraz z ok. 40 współbraćmi, został aresztowany 19 września 1939 roku. Po raz drugi aresztowano go 17 lutego 1941 roku i przesłuchiwano na Pawiaku.
Więźniem Auschwitz został 28 maja 1941 roku. W ostatnich dniach lipca 1941 roku ofiarował życie za nieznanego mu więźnia Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową w ramach represji po ucieczce innego z więźniów. Ojciec Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku, dobity zastrzykiem fenolu, jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym. Franciszkanin został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 roku, natomiast kanonizacji dokonał Jan Paweł II 10 października 1982 roku. (PAP)
swi/ son/
