Misją życia zakonnego osób konsekrowanych nie są zewnętrzne dzieła, ale przede wszystkim uobecnianie w świecie Chrystusa przez osobiste świadectwo - powiedział bp Kazimierz Gruda w środę na konferencji prasowej w Warszawie z okazji Dnia Życia Konsekrowanego. Tradycyjnie obchodzony jest on 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego.
Biskup Gruda, który jest przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, przypomniał przy tej okazji słowa Jana Pawła II, który w 1997 roku, ustanawiając Dzień Życia Konsekrowanego, napisał: "Mam nadzieję, że ten Dzień modlitwy i refleksji pomoże Kościołom lokalnym nie tylko docenić dar życia konsekrowanego, ale również przyjąć jego przesłanie, tak aby znaleźć właściwą równowagę między akcją a kontemplacją, modlitwą i dziełami charytatywnymi, między zaangażowaniem w historię a eschatologią".
Nawiązując do tegorocznego hasła Dnia Życia Konsekrowanego: "Bądźmy świadkami Miłości", bp Gruda zwrócił uwagę na trzy płaszczyzny, na których osoby zakonne realizują świadectwo.
Po pierwsze zakonnicy dają świadectwo we własnej wspólnocie. "Tego świadectwa potrzebują i oczekują wszyscy, którzy do konkretnej wspólnoty należą, ale może najbardziej potrzebują takiego świadectwa te osoby, które życie zakonne rozpoczynają" - podkreślił bp Gruda.
Świadectwo osoby konsekrowane zobowiązane są także dawać - według hierarchy - we wspólnocie Kościoła. Jego zdaniem, potrzeba jest takich miejsc, "w których każdy utrudzony, zmęczony i zagubiony będzie mógł usłyszeć i doświadczyć prawdy o Bożej miłości". Bp Gruda zastrzega przy tym, że działalność charytatywną zakonów mierzy się nie tyle wymierną skutecznością niesienia pomocy, co "zdolnością bycia bliźnim" (takie rozumienie "nowej wyobraźni miłosierdzia" przedstawił Jan Paweł II w "Novo Millenio Ineunte").
Trzecią płaszczyzną realizacji świadectwa jest - zdaniem biskupa - wspólnota ogólnoludzka. "Osoby konsekrowane podejmują pracę misyjną pośród wyznawców innych religii, a bodźcem do misji jest ich własne doświadczenie Bożej miłości" - mówił bp Gruda.
W ocenie hierarchy, Dzień Życia Konsekrowanego jest szczególną okazją, by wierni wyrazili swą wdzięczność za tych, którzy całkowicie oddali się modlitwie i "w samotności i milczeniu naśladują swoim życiem Chrystusa modlącego się na górze". Wbrew pozorom - jak podkreślił bp Gruda - zgromadzenia klarysek, wizytek, benedyktynek, karmelitanek, bernardynek, kamedułek i kamedułów wcale nie są odcięte od świata. "To właśnie mnisi i mniszki zakonów kontemplacyjnych modlą się w wielu intencjach "przynoszonych ze świata", m.in. za pośrednictwem skrzynek modlitw umieszczonych na portalach katolickich.
Biskup Gruda zwrócił szczególną uwagę na misjonarzy, którzy daleko od ojczyzny realizują świadectwo miłości "przez codzienny, często heroiczny trud i wierność do końca swemu powołaniu, często ponosząc śmierć męczeńską". "Gotowość misjonarzy do oddania nawet własnego życia może rodzić się tylko z głębokiej miłości do Boga i do ludzi ewangelizowanych" - podkreślił hierarcha.
Przypomniał, że obecnie na misjach przebywa ok. 2,3 tys. osób zakonnych - 787 w Afryce, a 661 w Ameryce Południowej i Środkowej. Podkreślił, że w ostatnim dziesięcioleciu w miesiącu ginie średnio dwóch misjonarzy - kapłanów, braci lub sióstr zakonnych.
Biskup Gruda zwrócił się z apelem, aby - tradycyjnie 2 lutego - wesprzeć zakony klauzurowe, które mają trudności w znalezieniu środków utrzymania. Niektóre klasztory klauzurowe posiadają pracownie haftu, wiele domów zajmuje się wypiekiem opłatków, jednak niejednokrotnie nie wystarcza to na utrzymanie budynków zakonnych.
Pierwszy raz Kościół powszechny obchodził Dzień Życia Konsekrowanego w 1997 roku. Jan Paweł II ustanowił go widząc, że w Rzymie od kilkudziesięciu lat święto 2 lutego (święto Ofiarowania Pańskiego) gromadziło spontanicznie wokół papieża oraz pasterzy diecezji licznych członków Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. (PAP)
skz/ abr/ gma/
