Na Śląsku Opolskim Wigilia Bożego Narodzenia była wróżebnym dniem, w związku z tym wielu rzeczy nie wolno było robić, a inne wręcz odwrotnie - trzeba było robić. Oto skrócona lista wigilijnych nakazów i zakazów ze zbiorów Muzeum Wsi Opolskiej.
W Wigilię trzeba było przede wszystkim wcześnie rano wstać, bo w innym przypadku można było przespać cały następny rok, tego dnia należało się też uśmiechać, co zapewnić miało radosny przyszły rok. Nie było mowy o rąbaniu drewna, bo to groziło całorocznym bólem głowy.
Tragicznie mogło się też skończyć rzucenie na stół czapki. W takim przypadku gospodarstwu zagrażały krety, zostawiające kopce tak wysokie jak rzucona na stół czapka i niszczące zbiory. Znacznie poważniejszymi konsekwencjami groziło wywieszenie w Wigilię prania. Gospodyni która to uczyniła narażała całą swoją rodzinę na nieszczęście a nawet śmierć w przyszłym roku.
Z kolei wbicie w ścianę gwoździa groziło bólem zębów, ale tutaj na ratunek - szczególnie dzieciom - przychodziły sprawdzone domowe sposoby. "Jak dzieci najedzą się potem orzechów, albo przetrą zęby czosnkiem, no to zęby będą zdrowe" - powiedziała PAP Leokadia Bagińska z Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu-Bierkowicach.
W Wigilię nie wolno nic pożyczać - bo się całe szczęście z domu wynosi. Wszystkie posiadane długi należy oddać do tego dnia, bo będą się za dłużnikiem ciągnąć przez cały rok. Sposobem na uniknięcie kłopotów finansowych było za to wrzucenie do wody do mycia monety. Również noszenie przy sobie pieniędzy zapewniało ich mnożenie się w przyszłym roku.
Wigilijny dzień był za to - według dawnych tradycji - łaskawy dla mężczyzn, którzy rano musieli "zalouć chrobouka" (zalać robaka) - czyli wypić kielicha, żeby robak smutku nie gryzł w następnym roku. (PAP)
jsz/ ls/ jra/
