*Do 15 maja można zgłaszać kandydatów do nagrody im. Aliny Margolis-Edelman, którą ustanowiła w tym roku Fundacja Dzieci Niczyje. Nagroda wręczana będzie osobom zasłużonym w działalności na rzecz pomocy dzieciom krzywdzonym. *
Dr Alina Margolis-Edelman - lekarka i działaczka społeczna, nazywana pediatrą świata - w 1991 r. założyła Fundację Dzieci Niczyje, która obchodzi w tym roku swoje dwudziestolecie. Dr Margolis-Edelman była także prezesem Association Cahiers Litt,raires, pierwszego wydawcy kwartalnika "Zeszyty Literackie". Nagrodę jej imienia ustanowiły wspólnie FDN oraz Fundacja Zeszytów Literackich.
Nagroda im. Aliny Margolis-Edelman wręczana będzie raz do roku osobom zasłużonym w działalności na rzecz pomocy dzieciom krzywdzonym. W tym roku zostanie wręczona po raz pierwszy, na konferencji poświęconej problematyce krzywdzenia małych dzieci, która odbędzie się 17 czerwca w Warszawie.
Kandydatów do Nagrody można zgłaszać do 15 maja, na adres nagroda@fdn.pl. Zgłoszenia mogą nadsyłać osoby prywatne, organizacje pozarządowe, instytucje samorządowe i państwowe. Zgłoszenie zawierać musi wypełniony wniosek, w którym znajdą się informacje na temat działalności i osiągnięć kandydata, jego CV oraz pisemna zgoda na zgłoszenie do nagrody. Informacje i wniosek zgłoszeniowy dostępne na stronie www.fdn.pl/konkurs_ame.
Alina Margolis-Edelman urodziła się w 1922 r. w Łodzi w rodzinie lekarskiej pochodzenia żydowskiego. Stała się pierwowzorem Ali z "Elementarza" Mariana Falskiego, zaprzyjaźnionego z jej rodzicami. W czasie wojny, jako nastolatka, była pielęgniarką w warszawskim getcie, z którego udało jej się uciec tuż przed likwidacją. Podczas okupacji uratowała życie swojemu przyszłemu mężowi, ostatniemu dowódcy powstania w warszawskim getcie, Markowi Edelmanowi. Lata wojenne opisała we wspomnieniach "Ala z elementarza".
Po wojnie została lekarzem pediatrą w Łodzi. Po wydarzeniach marca 1968 r. i rozpętanej przez ówczesne władze kampanii antysemickiej wyjechała z dziećmi do Francji. Tam zaangażowała się w działalność organizacji humanitarnych - najpierw Lekarzy bez Granic, a po 1980 r., gdy organizację opuścił Bernard Kouchner, współtworzyła z nim organizację Lekarze Świata.
Pracowała m.in. na statkach-szpitalach, wyławiających na Morzu Południowochińskim uciekinierów z komunistycznego Wietnamu, a także w szpitalach w Salwadorze, Czadzie, Afganistanie i Bośni, gdzie podczas wojny domowej współtworzyła m.in. ośrodek wsparcia dla ofiar gwałtów. W czasach stanu wojennego w Polsce organizowała pomoc dla "Solidarności".
W 1999 r. została odznaczona Orderem Uśmiechu. Zmarła w 2008 r. w Paryżu, w wieku 86 lat.(PAP)
akw/ itm/
