Do końca 2012 r. Polska zamierza ratyfikować Konwencję Ottawską o zakazie używania, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych - powiedział w środę wiceminister spraw zagranicznych Jacek Najder.
Najder poinformował o tym posłów sejmowych komisji - obrony narodowej i spraw zagranicznych.
Konwencja o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu, zwana też traktatem ottawskim, została opracowana w 1997 r. z inicjatywy Międzynarodowej Kampanii na rzecz Zakazu Min Przeciwpiechotnych (ICBL). W życie weszła dwa lata później.
Według informacji ICBL, sygnatariuszami konwencji jest obecnie 156 państw. Traktatu nie podpisały dotąd m.in. Birma, Chiny, Indie, Pakistan, Izrael, Liban, Arabia Saudyjska, Syria, Korea Północna, Korea Południowa, Wietnam, Finlandia, Gruzja, Egipt, Kazachstan, Azerbejdżan, Armenia i Rosja. W listopadzie ub.roku także administracja prezydenta USA Baracka Obamy podtrzymała decyzję poprzednich amerykańskich władz, aby do tej konwencji nie przystępować.
Polska dokument podpisała, lecz go nie ratyfikowała. Jak informuje MSZ na swoich stronach internetowych, przed ratyfikacją zakończony ma zostać m.in. projekt badawczo-wdrożeniowy, którego celem jest opracowanie systemów uzbrojenia będących alternatywą dla mim przeciwpiechotnych. Zaznaczono przy tym, że Polska dobrowolnie wypełnia większość postanowień konwencji - nie produkuje, nie eksportuje i nie wykorzystuje min przeciwpiechotnych w operacjach wojskowych.
Także w środę, w pierwszym czytaniu, połączone komisje opowiedziały się za ratyfikowaniem przez Polskę Protokołu o wybuchowych pozostałościach wojennych do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki.
Konwencja ta, sporządzona w Genewie w 1980 r., weszła w życie w 1983 r. Polska od tego czasu jest jej stroną. Tzw. konwencja CCW odnosi się do wybranych rodzajów broni konwencjonalnej, które z powodu konstrukcji lub metody działania umożliwiają jedynie częściową kontrolę użytkownika nad skutkami jej zastosowania lub też powodują cierpienia większe niż niezbędne do uzyskania określonych celów militarnych. Celem konwencji jest wyeliminowanie lub ograniczenie stosowania takich rodzajów broni i złagodzenie cierpień ponoszonych zarówno przez walczących, jak i przez ludność cywilną.
Protokół V, który Polska zamierza ratyfikować, dotyczy niewybuchów i porzuconej amunicji wybuchowej i wszedł w życie w 2006 r. Jego stronami jest obecnie 71 państw, w tym Federacja Rosyjska.
Protokół obowiązuje na terytoriach państw-stron, rozumianych jako ich obszar lądowy oraz wody terytorialne i zobowiązuje je - po zakończeniu działań zbrojnych - do możliwie szybkiego oznaczenia i oczyszczenia terenu, usunięcia lub zniszczenia wybuchowych pozostałości wojennych. Podstawowa odpowiedzialność za to spoczywa na stronie konfliktu, która sprawuje kontrolę nad danym terenem wymagającym oczyszczenia. Protokół obliguje też m.in. do znakowania, grodzenia i monitorowania terenów, na których występują niewybuchy. Obowiązkiem ochrony są objęte również organizacje i misje humanitarne.
Strony zobowiązane są także do ewidencjonowania i archiwizowania informacji o użyciu amunicji wybuchowej lub jej porzuceniu oraz, w określonych sytuacjach, udostępniania stosownych informacji stronie lub stronom, pod kontrolą których znajduje się dane terytorium.
Integralną częścią protokołu jest Załącznik Techniczny, który szczegółowo określa zasady postępowania z niewybuchami oraz zawiera propozycje środków zapobiegawczych, zwiększających niezawodność amunicji wybuchowej w celu minimalizowania możliwości powstawania niewybuchów w wyniku jej użycia. (PAP)
Mariusz Wachowicz (PAP)
mca/ itm/ mag/
