Koszty opieki zdrowotnej w UE rosną szybciej niż możliwości ich pokrycia z wydatków publicznych - ocenia ośrodek badawczy Economist Intelligence Unit (EIU) w raporcie "The future of healthcare in Europe".
Wśród głównych czynników odpowiedzialnych za rosnące koszty opieki zdrowotnej EIU wymienia starzenie się ludności i wynikające stąd przewlekłe stany chorobowe, wysoki koszt nowych technologii, rosnące oczekiwania pacjentów oraz zobowiązania, które wzięły na siebie rządy w polityce ochrony zdrowia.
Kolejnym powodem jest struktura finansowania służby zdrowia nie odpowiadająca dzisiejszym potrzebom.
Opublikowany w czwartek raport cytuje ocenę przedstawiciela Banku Światowego, którego zdaniem wydatki na ochronę zdrowia w UE mogą wzrosnąć z 8 proc. PKB w 2000 r. do 14 proc. PKB w 2030 r. i rosnąć dalej.
"Zasadniczą troską sektora służby zdrowia w Europie jest znalezienie sposobów zbilansowania budżetów i powstrzymanie przyrostu wydatków" - głosi raport.
Wśród trendów, które będą kształtować europejską służbę zdrowia, EIU wymienia racjonowanie usług i konsolidację placówek służby zdrowia spowodowane tym, że zasoby, którymi dysponuje publiczna służba zdrowia, nie wystarczą na zaspokojenie popytu.
Inną tendencją będzie rosnące znaczenie lekarzy ogólnych (domowych), którzy będą pełnić rolę "dozorców systemu" i koordynatorów terapii dla pacjentów cierpiących na różne schorzenia.
Obywatele w większym zakresie będą musieli wziąć odpowiedzialność za swoje zdrowie, leczenie i opiekę. Rządy będą musiały usprawnić system gromadzenia i analizy danych, by prawidłowo ocenić priorytety.
Zaznaczy się także trend do odbiurokratyzowania służby zdrowia i przyznania lekarzom większego wpływu na to, jak pieniądze są wydawane.
Dla służby zdrowia w 2030 r. raport przewiduje 5 scenariuszy. Niektóre są teoretyczne, podyktowane chęcią sprowokowania debaty. Są to: (1) rozwiązanie problemów stwarzanych przez przewlekłe stany chorobowe dzięki postępom technologii oraz wykorzystanie elektroniki do zarządzania służbą zdrowia; (2) stworzenie wspólnego, europejskiego systemu opieki zdrowotnej; (3) skoncentrowanie sił i środków na medycynie prewencyjnej kosztem leczenia chorych; (4) leczenie przede wszystkim tych chorych, którzy są najbardziej bezbronni; (5) sprywatyzowanie całej służby zdrowia, łącznie ze sposobami jej finansowania. (PAP)
asw/ mc/
