Dzieci również przeżywają żałobę po śmierci bliskiej osoby, a rolą dorosłych jest wspierać je w tej sytuacji; pamiętajmy, że żałoba to ból po stracie więzi, nie tylko osoby - przypominają eksperci uczestniczący w kampanii Fundacji Hospicyjnej "Hospicjum to też Życie".
W środę na konferencji prasowej zainaugurowano X edycję kampanii "Hospicjum to też Życie", w tym roku prowadzonej pod hasłem "Pomóż ukoić ból", a poświęconej tematyce osierocenia dzieci i młodzieży.
Psychoterapeutka Bożena Winch podkreśliła, że w rodzinach, które borykają się ze stratą bliskiej osoby, często zapomina się o dzieciach. Zdarza się, że zostają one same ze swoim bólem i nie otrzymują od pogrążonych w żalu dorosłych potrzebnego im wsparcia i pocieszenia.
Zaznaczyła, że dzieci przeżywają żałobę na swój sposób, w zależności od etapu rozwojowego i dojrzałości emocjonalnej. Bywa, że dorośli nie wiążą ich zachowania ze stratą bliskiej osoby, choć są one właśnie reakcją na ból.
Zwróciła uwagę, że dzieci mogą odsunąć się od kolegów lub opuścić w nauce. Jak tłumaczyła, dziecko, które straciło matkę, może np. nie chcieć chodzić na urodziny kolegów, bo inne dzieci przychodzą tam ze swoimi mamami, może opuścić się w nauce, bo brakuje mu odrabiania lekcji z mamą.
"Pamiętajmy, że żałoba to jest przede wszystkim stan po stracie więzi, nie tylko osoby" - mówiła Winch.
Henryka Krzywonos-Strycharska, która została ambasadorką kampanii, zwróciła uwagę, że często, gdy jedno z rodziców umiera, drugie pogrąża się w żalu, traci grunt pod nogami, a dzieci de facto zostają same. "Świat ich nie obchodzi i dzieci też ich nie obchodzą. A one wtedy bardzo potrzebują pomocy i powrotu do normalności" - przekonywała.
Winch nazwała to wtórnym osieroceniem - osoba, która cierpi po stracie kogoś bliskiego, traci zainteresowanie życiem, a dziecko czuje się osierocone zarówno przez tego rodzica, który umarł, jak i tego, który został, ale nie radzi sobie z żalem.
Podkreśliła, że obowiązkiem dorosłych jest wspierać dzieci w żałobie. "To jest trudne, zdaję sobie z tego sprawę, ale to dorosły jest od zajmowania się dzieckiem, a nie na odwrót" - zaznaczyła.
Jak dodała, aby pomóc dziecku, należy z nim jak najwięcej rozmawiać, a przede wszystkim nie zabraniać mu płakać. "To jest często problem dorosłych: źle się czują, gdy dziecko płacze i nie mogą ukoić jego bólu. Ale nie wolno blokować płaczu" - przekonywała. Radziła również, by zachęcać dziecko do mówienia o emocjach, a jeśli nie potrafi ich samo sformułować, można mu podpowiedzieć: jestem zły, bo lekarze nie uratowali mojej mamy, jestem wściekły, bo tata zginął w wypadku.
Winch podkreśliła, że nie należy dziecka w takiej sytuacji zwalniać ze zwykłych obowiązków, przeciwnie, trzeba starać się na nowo budować normalność.
W powrocie do normalności pomaga osieroconym dzieciom Fundacja Hospicyjna. Z myślą o rodzinach pacjentów hospicjów stworzyła Fundusz Dzieci Osieroconych, dzięki któremu może objąć ich opieką socjalną (m.in. wyjeżdżają na wakacje, otrzymują stypendia, wyprawki i podręczniki szkolne oraz prezenty świąteczne) i psychologiczną. W ramach Funduszu pomoc otrzymało 5,5 tys. dzieci.
W ramach zainaugurowanej w środę kampanii prowadzona będzie zbiórka pieniędzy dla podopiecznych Funduszu Dzieci Osieroconych. Zostaną założone skarbonki: wirtualne (w serwisie siepomaga) oraz tradycyjne, które powędrują do firm i szkół chętnych do przeprowadzenia kwesty na rzecz konkretnych dzieci. Każda skarbonka zaopatrzona zostanie w krótką historię dziecka, dla którego będzie prowadzona zbiórka, a po jej zakończeniu szkoły otrzymają materiały edukacyjne na temat żałoby i dzieci osieroconych.
Więcej informacji o działalności Fundacji Hospicyjnej oraz o kampanii można znaleźć na stronach: www.fundacjahospicyjna.pl, www.hospicja.pl. (PAP)
akw/ bno/
