Amerykański gitarzysta i wokalista Taj Mahal wystąpi w piątek w Warszawie. Jeden z najpopularniejszych bluesmanów lat 60., współpracujący swego czasu z The Rolling Stones i Claptonem, zagra w klubie Progresja.
Amerykański gitarzysta jest jednym z najpopularniejszych artystów bluesowych lat 60. Muzyk odegrał ogromną rolę w przywracaniu do życia tradycji akustycznego bluesa. W swojej twórczości muzyk nie ograniczał się jedynie do jednego gatunku muzyki, czerpiąc także z muzyki rockowej, folku, soul czy gospel.
Przyszedł na świat jako Henry St. Clair Fredericks Jr., w nowojorskim Harlemie 17 maja 1942 r. Wychował się jednak w stanie Massachusetts, gdzie przeprowadziła się rodzina, krótko po jego urodzeniu. Ojciec przyszłego muzyka był jazzowym pianistą i aranżerem, matka pracowała jako nauczycielka. Jako nastolatek, zafascynował się rock and rollem w wykonaniu Chucka Berry'ego i Bo Diddleya, których słuchał w radiu. Interesował się także jazzem, szczególnie nagraniami pianisty Theloniousa Monka i kontrabasisty Charlesa Mingusa. W dzieciństwie uczył się gry na pianinie, harmonijce ustnej, klarnecie i puzonie.
Podczas studiów na Uniwersytecie Massachusetts, Fredericks kazał nazywać się Taj Mahal. Pomysł na pseudonim, jak tłumaczył, przyszedł do niego we śnie o Indiach, Gandhim i wizji powszechnej tolerancji. Wciąż jednak rozważał inną drogę życiową, niż muzyczną. Od lat nastoletnich czuł się związany z rodzinną farmą i obowiązkami jej zarządcy. "Wstawałem o czwartej rano, doiłem krowy, sadziłem kukurydzę. Większość dzieciaków dzisiaj myśli, że jedzenie pochodzi z puszki. Nie rozumieją, że wszystko możesz wyhodować sobie samodzielnie" - tłumaczył Mahal w wywiadach.
Po zakończeniu edukacji akademickiej, Mahal przeniósł się do Los Angeles wraz ze swoim zespołem The Elektras. W 1964 r. założył - wraz z gitarzystą Ry'em Cooderem - grupę The Rising Sons, która podpisała kontrakt z wytwórnią Columbia i nagrała dla niej debiutancką płytę. Wytwórnia nie wydała jej jednak aż do 1992 r.
Zawiedziony Mahal, rozwiązał zespół i pozostał w Columbii jako artysta solowy. W 1968 r. ukazał się jego debiutancki album, zatytułowany po prostu "Taj Mahal". Płyta, podobnie jak kolejna praca Mahala "Natch'l Blues" z tego samego roku, spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem. Muzyk powracał do bluesowych korzeni, sięgając często po kompozycje Elmore'a Jamesa, Roberta Johnsona czy Blind Williego McTella. Muzyk odświeżał wiekowe utwory, dodając do nich rockowo-funkowe brzmienie. W 1968 r. Mahal wystąpił - obok The Who, Marianne Faithfull, Johna Lennona i Erica Claptona - podczas koncertu "Rock and Roll Circus", zorganizowanego przez grupę The Rolling Stones.
Rozwój jego kariery zahamowała rosnąca popularność disco i heavy-metalu. W 1981 r. Mahal przeprowadził się na Hawaje, gdzie założył zespół The Hula Blues Band. Początkowo grupa miała służyć jedynie za pretekst do łowienia ryb i wygodnego życia; wkrótce zaczęła także nagrywać i jeździć w trasy koncertowe.
W 1987 r. Mahal "powrócił" albumem "Taj". W 1997 r. zdobył nagrodę Grammy w kategorii "Album Bluesowy" za krążek "Senor Blues" a 2000 r. kolejną statuetkę za płytę "Shoutin' in Key". Dziś Mahal ma na swoim koncie ponad 40 albumów; ostatni, "American Horizon", wydany w 2009 r.
26 lipca, podczas koncertu w Progresji, supportem Mahala będzie brytyjska grupa King King. Dzień wcześniej artysta wystąpi w katowickim Mega Clubie.(PAP)
pj/ mlu/
