Bicie, sadzanie na nodze odwróconego stołka, grożenie śmiercią - o takie m.in. formy znęcania się nad więźniami stalinowskiej Informacji Wojskowej pion śledczy IPN oskarżył Benedykta K., b. oficera śledczego Głównego Zarządu Informacji WP.
Akt oskarżenia autorstwa pionu śledczego warszawskiego IPN trafił do Wojskowego Sądu Garnizonowego w Warszawie - podał IPN. Czyny zarzucane oskarżonemu są zarazem zbrodnią komunistyczną oraz zbrodnią przeciwko ludzkości.
Benedyktowi K. zarzucono, że w 1948 r. znęcał się nad pięcioma przesłuchiwanymi więźniami Informacji (czyli kontrwywiadu wojska stalinowskiej Polski). Chciał w ten sposób zmusić ich m.in. do przyznania się do przynależności do Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość oraz do składania wyjaśnień "zgodnych z koncepcją śledztwa".
I tak por. Mieczysława D. wielokrotnie uderzał ręką w kark oraz skakał po palcach nóg. Wobec kpr. Ryszarda M. stosował uderzenia ręką w szyję, bicie pałką i pasem po ciele (do stu razy jednorazowo), zmuszał go do siadania na nodze odwróconego do dołu stołka, do robienia przysiadów, czołgania się i skakania; ponadto pięć razy przesłuchiwał go bez przerwy przez cały dzień i całą noc. Groził mu też pozbawieniem życia.
Nad ppor. Piotrem Janem B., znęcał się, uderzając w brzuch oraz w klatkę piersiową; zmusił go też do włożenia głowy w otwór oparcia krzesła i bił go pałką po ciele, a gdy stracił on dwa razy przytomność - oblewał go zimną wodą; bił go też pasem oficerskim po nerkach i uderzał nim o ścianę.
Kpr. Zdzisława D. K. wielokrotnie bił pięścią w klatkę piersiową oraz zmuszał do składania wyjaśnień w pozycji stojącej. Nad kpr. Wincentym I., K. znęcał się przez częste bicie pięściami w klatkę piersiową, wskutek czego przewracał się on na podłogę. Ponadto zmuszał przesłuchiwanego do wykonywania przysiadów.
Utworzona na wzór sowieckiego kontrwywiadu Informacja Wojskowa miała za zadania zwalczanie tendencji niepodległościowych w polskim wojsku i nękanie "wroga klasowego". Podstawowym dowodem było przyznanie się do winy podejrzanych, wobec których stosowano tortury. Ofiarami Informacji byli głównie oficerowie wywodzący się z sił zbrojnych II Rzeczypospolitej, zwłaszcza AK i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Dziełem Informacji - kierowanej przez oficerów sowieckich - był m.in. najgłośniejszy polityczny proces pokazowy stalinowskiej Polski - wobec wysokich rangą oficerów wojska, posądzanych o rzekomy "spisek w wojsku", tzw. sprawa Tatara. Zapadły w nim wysokie wyroki więzienia, a około 20 innych, nieco niższych rangą oficerów, skazano potem na śmierć w tzw. procesach odpryskowych. Po 1956 r. wszystkich zrehabilitowano.
Pierwszy po 1956 r. wyrok na oficera Informacji zapadł w 1998 r. Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie skazał na półtora roku więzienia 75-letniego Wincentego R. za znęcanie się nad więźniem. Sąd uznał, że metody oskarżonego niczym nie różniły się od metod Gestapo.
W 1994 r. Sejm potępił zbrodniczą działalność UB i Informacji Wojskowej jako odpowiedzialnych za cierpienia i śmierć wielu tysięcy obywateli polskich.(PAP)
sta/ bno/ bk/
