Francuska komisja parlamentarna ds. zagranicznych opublikowała raport, w którym określiła izraelską politykę w zakresie dystrybucji wody na Zachodnim Brzegu Jordanu jako "apartheid".
Raport oskarża Izrael o dyskryminację w udostępnianiu wody oraz o niszczenie palestyńskich studni i cystern. "Około 450 tysięcy izraelskich osadników na Zachodnim Brzegu zużywa więcej wody niż 2,3 miliona mieszkających tam Palestyńczyków" - podkreślono.
W odpowiedzi na te oskarżenia izraelskie MSZ rozpowszechniło artykuł naukowy autorstwa profesora Haima Gwirtzmana z Uniwersytetu Hebrajskiego, który odpiera wszystkie zarzuty i oskarża Palestyńczyków o nielegalne budowanie studni.
Krytyczne wobec izraelskiego zarządzania wodą są organizacje humanitarne działające na terytoriach okupowanych.
"Izraelska armia systematycznie niszczy infrastrukturę wodno-sanitarną, szczególnie na terytoriach kategorii C. Wyburzane są przede wszystkim studnie i cysterny, które dla wielu społeczności są podstawą przetrwania, bo nie ma tam systemu wodociągów" - mówi Zijad Lunat z koalicji organizacji pozarządowych EWASH zajmujących się projektami wodno-sanitarnymi.
Zgodnie z porozumieniami z Oslo terytoria okupowane są podzielone na trzy kategorie - A, B i C. Kategoria C obejmuje ponad 60 proc. powierzchni Zachodniego Brzegu i znajduje się pod pełną wojskową i cywilną kontrolą Izraela. Kategoria A to obszary w pełni kontrolowane przez władze palestyńskie, na obszarach kategorii B za kontrolę bezpieczeństwa wspólnie odpowiadają Palestyńczycy i Izraelczycy.
Palestyńczycy mieszkający na tych terytoriach muszą starać się o pozwolenie od izraelskich władz, by móc cokolwiek wybudować, choć nie zawsze jest jasne, co dokładnie wymaga pozwolenia. Proste zadaszenie dla bydła, kurnik, beczka na deszczówkę czy studnia mogą zostać uznane za nielegalne struktury. Pozwolenia dotyczą też prac remontowych.
Wg danych EWASH, ponad 94 proc. podań o pozwolenie na budowę składanych przez Palestyńczyków mieszkających na obszarach C jest odrzucanych.
"Obowiązkiem mocarstwa okupującego jest m.in. zapewnienie dostępu do wody okupowanej ludności cywilnej. Izrael nie realizuje tego obowiązku. Dlatego zaczęły zajmować się tym organizacje pozarządowe" - mówi w rozmowie z PAP Marta Kaszubska, szefowa misji Polskiej Akcji Humanitarnej (PAH) w Izraelu i na okupowanych terytoriach palestyńskich.
PAH, podobnie jak inne organizacje, powołując się na prawo międzynarodowe działa nie zważając na brak pozwoleń. W zeszłym roku PAH wyremontowała 20 cystern na wodę w trzech beduińskich wioskach położonych na południe od Hebronu - w Zanucie, Rahawie i Somarze.
Beduińskie wioski to najczęściej kilka namiotów, bydło, czasem studnia albo cysterny na wodę. Gdy Kaszubska pierwszy raz trafiła do Zanuty, Rahawy i Somary, Beduini kupowali wodę po wygórowanych cenach od izraelskiej firmy. Teraz mogą zbierać deszczówkę i mają możliwość jej magazynowania.
Zanuta i Rahawa leżą na terytoriach C. Niedawno wojsko nakazało Beduinom z Rahawy zaprzestanie prac, choć w wioskach żadne prace już nie są prowadzone. "To wstęp do nakazu wyburzenia, który może objąć całą wioskę, w tym oczywiście cysterny" - przypuszcza Kaszubska.
Wg danych EWASH izraelska armia w latach 2009-2011 zniszczyła 50 palestyńskich cystern zbierających deszczówkę i 40 studni, wymuszając brakiem dostępu do wody wysiedlenie 305 osób.
Raport profesora Haima Gwirtzmana zaprzecza, jakoby istniała znaczna różnica w konsumpcji świeżej wody między Izraelczykami a Palestyńczykami. Wg jego danych, które nie biorą pod uwagę konsumpcji oczyszczonej wody, różnica jest marginalna.
Biuro rzecznika izraelskiej administracji cywilnej zarządzającej Zachodnim Brzegiem nie odpowiedziało na prośbę o komentarz do zarzutów francuskiej komisji.(PAP)
aqa/ az/ ro/
