Jednej z sal w Sejmie uroczyście nadano we wtorek imię Wojciecha Korfantego, polityka, działacza narodowego, przywódcy III Powstania Śląskiego. W tym roku przypada 140. rocznica urodzin Korfantego.
"Wśród twórców Drugiej Rzeczypospolitej nie sposób pominąć Wojciecha Korfantego. Swoją polskość odkrył w latach młodzieńczych, by stać się niestrudzonym wojownikiem o ojczyznę. Siła budzącej się w nim świadomości narodowej była tak ogromna, że porwała innych Ślązaków. Niezrównany entuzjazm Korfantego połączony z głęboką troską o Niepodległą uczynił zeń polityka cieszącego się dużym autorytetem i estymą" - powiedziała podczas uroczystości marszałek Sejmu Ewa Kopacz. Podkreśliła, że jako nieugięty negocjator zakończył III Powstanie Śląskie militarnym, politycznym i gospodarczym sukcesem.
Przypominając drogę polityczną Korfantego powiedziała, że "z przedwojennych sejmowych stenogramów wyłania się obraz Wojciecha Korfantego, jako wnikliwego i bezkompromisowego mówcy, który aktywnie uczestniczył w obradach Sejmu, a także w pracach komisji sejmowych".
Tablicę poświęconą Wojciechowi Korfantemu, umieszczoną przy wejściu do sali noszącej jego imię, poświęcił ksiądz prałat Jan Drob, który na uroczystości reprezentował metropolitę katowickiego arcybiskupa Wiktora Skworca.
Wszystkim, którzy przyczynili się do nadania jednej z sejmowych sal imienia Wojciecha Korfantego dziękował jego stryjeczny wnuk Bronisław Korfanty.
Wojciech (właściwie Adalbert) Korfanty urodził się 20 kwietnia 1873 r. w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). Karierę polityczną rozpoczął jako poseł do Reichstagu, którym był w latach 1903-12 i 1918, zasiadał też w pruskim Landtagu (1903-18), gdzie reprezentował Koło Polskie. 25 października 1918 r. wystąpił w niemieckim parlamencie z żądaniem przyłączenia do państwa polskiego wszystkich polskich ziem zaboru pruskiego.
W 1920 r., jako mianowany przez rząd polski komisarz plebiscytu na Górnym Śląsku, kierował całością przygotowań organizacyjnych, propagandowych i politycznych. W maju 1921 r., po przegranym przez Polskę plebiscycie, stanął na czele III Powstania Śląskiego, które przyniosło korzystniejszy dla Polski podział Śląska.
W odrodzonej Polsce w latach 1922-30 Korfanty był posłem na Sejm z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji. Od października do grudnia 1923 r. był m.in. wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa i jego doradcą. Będąc na emigracji został jednym z założycieli Frontu Morges, a później organizatorem i prezesem Stronnictwa Pracy powstałego z połączenia Chadecji i Narodowej Partii Robotniczej.
Korfanty zmarł 17 sierpnia 1939 r. w Warszawie. Pochowano go w Katowicach. Jego pogrzeb, na który przyszło ok. 5 tys. osób, był wielką manifestacją patriotyczną Ślązaków. (PAP)
dsr/ ls/
