Sejmowe komisje spraw zagranicznych i ochrony środowiska jednogłośnie opowiedziały się za ratyfikacją poprawki do konwencji z Espoo o transgranicznych ocenach oddziaływania na środowisko. Jeszcze podczas tego posiedzenia Sejm może przejść do drugiego czytania.
Konwencja z Espoo (Finlandia) z 1991 r. dotyczy zasad i procedur, jakie trzeba przeprowadzić przy planowaniu inwestycji, które mogą oddziaływać na środowisko nie tylko w kraju, w którym instalacja powstaje, ale też poza jego granicami. Ocena oddziaływania to analiza wpływu inwestycji na bezpieczeństwo i stan środowiska naturalnego.
Polska ratyfikowała konwencję w czerwcu 1997 r. Weszła ona w życie we wrześniu 1997 r. W 2001 r. wprowadzono do konwencji pierwszą poprawkę, a w 2004 r. drugą. Omawiana obecnie w Sejmie ratyfikacja dotyczy tej ostatniej.
Poprawka rozszerza możliwość udziału kraju narażonego na emisję w opracowywaniu transgranicznej oceny oddziaływania na środowisko już na początkowym etapie - ustalania zakresu dokumentacji przygotowywanej podczas oceny. Poprawka modyfikuje też załącznik do konwencji, w którym jest lista przedsięwzięć, które muszą być objęte transgraniczną oceną oddziaływania na środowisko.
Według rządu zmiana pozwoli na przyspieszenie procedury przygotowania ocen oddziaływania na środowisko, ponieważ uwagi i wnioski kraju narażonego na wpływ planowanej inwestycji będą uwzględniane już na pierwszym etapie opracowywania dokumentacji.
Poprawka wejdzie w życie, gdy ratyfikuje ją ponad trzy czwarte stron konwencji. Do tej pory zrobiło to 16 europejskich państw oraz Unia Europejska, spośród ponad 40 krajów, które ją podpisały lub ratyfikowały.
Według informacji Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska obecnie prowadzone są 23 postępowania, w których Polska jest stroną narażoną na oddziaływanie, oraz 22, w których to u nas mają powstać instalacje, które będą oddziaływały na środowisko w innych krajach.
Na liście przedsięwzięć wymagających oceny są obecnie duże rafinerie ropy naftowej, elektrownie cieplne, reaktory jądrowe, instalacje do produkcji, wzbogacania przerobu i magazynowania paliw jądrowych, huty, instalacje do wydobywania i przerobu azbestu oraz kombinaty chemiczne. Na liście są też autostrady, drogi szybkiego ruchu, duże trasy kolejowe i lotniska, rurociągi naftowe i gazociągi, porty handlowe i śródlądowe, zapory i zbiorniki wodne.
Konwencja z Espoo obejmuje też obligatoryjnie spalarnie lub składowiska toksycznych i niebezpiecznych odpadów, wydobywanie i zasilanie wód gruntowych, wytwórnie papieru, kopalnie i zakłady przeróbki węgla oraz rud metali, morskie platformy wydobywcze, magazyny ropy naftowej, produktów petrochemicznych i chemicznych, a także wyrąb lasów na dużych powierzchniach.
Zgodnie z drugą poprawką, w tym wyliczeniu mają znaleźć się też m.in. inwestycje związane z przesyłaniem wody pomiędzy dorzeczami rzek, duże oczyszczalnie ścieków, fermy przemysłowego chowu drobiu i świń, linie energetyczne powyżej 220 kV i farmy wiatrowe. (PAP)
ago/ je/ gma/
