O opiece nad śmiertelnie chorymi, potrzebie rozmowy o ich obawach przed cierpieniem, utratą godności i bycia ciężarem dla najbliższych dyskutowano w piątek na konferencji w Warszawie, zorganizowanej z okazji XX-lecia warszawskiego hospicjum społecznego.
Prof. Jacek Łuczak z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu wskazywał na potrzebę rozmowy z osobami umierającymi, na ich "samotność emocjonalną". Jego zdaniem cierpienia umierających są w większości zamaskowane i trudne do ujawnienia w szczególności u chorych w agonii i w okresie poprzedzającym, jednak wiele badań wskazuje, że te cierpienia nasilają się.
Metropolita warszawski abp Kazimierz Nycz powiedział, że szczególnie istotne jest pytanie o sens śmierci. "Od tego pytania nie uciekniemy" - powiedział. Dodał, że Kościół poprzez księży, katolików świeckich i wolontariuszy chce być obecny przy śmiertelnie chorych i umierających czy to w szpitalach, czy w hospicjach.
"Dla wolonariuszy szczególnie ważna jest umiejętność wczucia się w sytuację chorego, by ustalić jakie są najważniejsze potrzeby jego i jego rodziny" - powiedziała Małgorzata Jędrychowska, wolontariuszka hospicjum. "Często rodzina chce najlepiej, ale nie potrafi w danym momencie wyłapać, co dla chorego jest najważniejsze" - dodała.
Na konferencji podkreślano także, że w wielu przypadkach kontakt z chorym jest utrudniony dla zespołu opiekującego się nim także ze względu np. na rozległe rany, ropnie - w chorobach nowotworowych czy odleżyny. Często chory boi się utraty godności, bólu, samotności.
Większość hospicjów, to hospicja domowe. W całej Polsce jest około 500 ośrodków opieki paliatywnej i hospicjów. Opiekują się one rocznie około 60 tys. chorych i umierających. Na choroby przewlekłe i nowotworowe umiera w Polsce rocznie ponad 320 tys. osób, w tym 23 tys. dzieci. (PAP)
dom/ wkr/
