II Katedra Chorób Wewnętrznych UJ Collegium Medicum nosi od poniedziałku imię prof. Andrzeja Szczeklika - wieloletniego kierownika katedry, zmarłego w zeszłym roku lekarza i naukowca, autora książek eseistycznych.
"Prof. Andrzej Szczeklik był nadzwyczajny, w bardzo zwyczajny, ludzki sposób. Był obdarzony wieloma talentami, ale przede wszystkim był wspaniałym lekarzem. Humanista, człowiek sztuki, który jak mówili jego pacjenci leczył nie tylko ciało, ale także duszę. Awicenna XX i XXI wieku" - mówił podczas uroczystości rektor UJ prof. Wojciech Nowak.
Placówka przy ul. Skawińskiej od dawna była przez krakowian nazywana "kliniką Szczeklika". Teraz to także nazwa oficjalna. "Czy jest to pomnik? (prof. Szczeklika - PAP) Nam się wydaje, że jest to również przykład i wyzwanie dla młodych, ambitnych, utalentowanych ludzi, którym to miejsce pokazuje, jak można iść trudną, ale piękną drogą do sukcesu w medycynie" - powiedział kierownik II Katedry Chorób Wewnętrznych UJ Collegium Medicum prof. dr hab. Jacek Musiał.
Pacjentami prof. Szczeklika było wiele znanych osób. Nie zabrakło ich na poniedziałkowej uroczystości, na której obok rodziny, przyjaciół i współpracowników byli także prawnicy, pisarze, poeci i artyści. Podczas krótkiego koncertu wystąpili: Kinga Rataj, Anna Szałapak, Zbigniew Preisner, Andrzej Sikorowski, Jacek Wójcicki. Fragmenty książek Andrzeja Szczeklika czytał Jerzy Trela, a Bronisław Maj przeczytał swój wiersz "Apoteoza prof. Szczeklika". Na białym fortepianie, z którego korzystał prof. Szczeklik, tym razem zagrał Konrad Mastyło.
Na pierwszym piętrze budynku odsłonięta została tablica pamiątkowa, przypominająca postać prof. Szczeklika i jego najważniejsze dokonania. Na tablicy umieszczono także zaczerpnięte z Księgi Rodzaju słowa skierowane przez Jana Pawła II do artystów: "Zadaniem każdego człowieka jest być twórcą własnego życia. Człowiek ma uczynić z niego arcydzieło sztuki".
"Prof. Szczeklik łączył w sobie cechy, które czasami dane są wielu ludziom. On miał je wszystkie razem. Był świetnym lekarzem. Był duszą artystyczną, był obdarzony wieloma talentami - muzycznymi i literackimi. Czasem to się w medycynie przydaje. Przede wszystkim był bardzo dobrym człowiekiem" - mówił PAP, wieloletni przyjaciel prof. Szczeklika farmakolog prof. Ryszard Gryglewski.
Krajowy konsultant w dziedzinie chorób wewnętrznych prof. Jacek Imiela mówił dziennikarzom, że prof. Szczeklik był znakomitym lekarzem, bo patrzył wszechstronnie na pacjentów i próbował ich zrozumieć. "Łączył w sobie wszystkie zalety, jakie powinien mieć wspaniały człowiek i znakomity lekarz. Olbrzymia wiedza i znajomość spraw medycznych to połowa, druga połowa to rozumienie człowieka chorego. ()Nie da się leczyć chorego mając tylko wiedzę medyczną. Trzeba rozumieć, co on przeżywa" - podkreślił prof. Imiela.
Prof. Andrzej Szczeklik zmarł 3 lutego zeszłego roku. Miał niespełna 74 lata. II Katedrą Chorób Wewnętrznych UJ (do 1989 r. Kliniką Akademii Medycznej) kierował od 1972 r. W latach 1990-1993 był rektorem AM w Krakowie.
Zainteresowania badawcze Szczeklika skupiały się wokół chorób serca rozwijających się na podłożu miażdżycy i chorób płuc o podłożu immunologicznym. Był autorem teorii oraz metod leczenia dotyczących astmy aspirynowej, które zostały udowodnione i powszechnie przyjęte. W 1976 r., po uprzednim wstrzyknięciu sobie i kolegom z zespołu badawczego nowo odkrytej substancji zwanej prostacykliną, jako pierwszy na świecie opisał jej działanie na ustrój ludzki, a następnie wprowadził ją do leczenia chorób tętnic.
Był autorem ok. 650 prac, w większości publikowanych w czasopismach międzynarodowych, a także kilku monografii i podręczników. "Interna Szczeklika" to jeden z najpopularniejszych w Polsce podręczników chorób wewnętrznych. Prof. Szczeklik napisał także książki "Katharsis - o uzdrawiającej mocy natury i sztuki" oraz "Kore. O chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny". Ostatnią jego książką eseistyczną była "Nieśmiertelność. Prometejski sen medycyny".(PAP)
wos/ abe/
