Tablicę pamiątkową poświęconą zmarłemu przed rokiem prof. Jackowi Woźniakowskiemu - historykowi sztuki, pisarzowi, publicyście, współzałożycielowi Wydawnictwa Znak, odsłonięto w sobotę na kamienicy przy ul. Pijarskiej 5 w Krakowie, w której mieszkał przez wiele lat.
Jak mówił syn Henryk Woźniakowski, sobotnia uroczystość zgromadziła rodzinę i przyjaciół Jacka Woźniakowskiego ze wszystkich nieomal etapów jego życia i zakresów jego działalności, z których część wymieniono na tablicy.
"Zaczyna się to od +kawalerzysty+ - bardzo dużą wagę przywiązywał do tego etapu swojego życia, uważając wojsko, kawalerię za wspaniałą szkołę życia, w której spotkał wspaniałych ludzi" - zaznaczył Woźniakowski.
Kolejny etap życia wymieniony na tablicy to "oficer AK". Jak mówił syn, "to też był bardzo ważny czas zmagań, ale czas także kształcenia się, bo w czasie wojny ojciec swoje formacyjne lektury przepracował i właściwie wtedy nauczył się tego, czym potem się dzielił z innymi".
Następne miejsce na tablicy zajmuje "pisarz", choć - jak przyznał Henryk Woźniakowski - ojciec nie był pisarzem w "sensie ścisłym", bo nie parał się beletrystyką, ale zostawił po sobie wiele pism: wspomnienia, rozprawy o sztuce, publicystykę religijną i społeczną, reportaże.
"Potem jest +historyk sztuki+ - to jest kawał życia naszego ojca. To jest praca na KUL, dochował się tam wdzięcznych uczniów, którzy dzisiaj starają się kontynuować to, co on tam rozpoczął" - mówił Henryk Woźniakowski.
Kolejne dzieło wymienione na tablicy to "twórca wydawnictwa Znak". "To wydawnictwo było na pewno jakimś dziełem, do którego wielką wagę przywiązywał. Pamiętam dumę, z jaką wracał do domu przynosząc książki, które właśnie się ukazały" - dodał.
Ostatnią wymienioną działalnością jest "pierwszy prezydent Krakowa w III Rzeczpospolitej". "To był epizod dość krótki, ale znaczący, bo nadał jednak ton temu urzędowi prezydenta i pewną godność, nawiązał wiele kontaktów istotnych dla miasta i to miasto historyczne niewątpliwie godnie reprezentował" - ocenił Henryk Woźniakowski.
Jak przyznała córka wspomnianego, europosłanka Róża Thun, Jacek Woźniakowski nie został pochowany w Krakowie, dlatego cała rodzina chciała w jakiś sposób zaznaczyć jego obecność w tym mieście.
Jacek Woźniakowski zmarł 29 listopada 2012 roku w wieku 92 lat. Jego prochy spoczęły na cmentarzu w podwarszawskich Laskach. Urodził się w 1920 r. w Biórkowie, w rodzinie ziemiańskiej. Był prawnukiem malarza Henryka Rodakowskiego i wnukiem ekonomisty, taternika i pioniera ochrony przyrody Jana Gwalberta Pawlikowskiego.
Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu i jako podchorąży 8. Pułku Ułanów uczestniczył w Kampanii Wrześniowej, w której został ranny. Był działaczem konspiracyjnej organizacji "Tarcza", a później adiutantem komendanta mieleckiego obwodu AK.
Po wojnie ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1945 r. współpracował z "Tygodnikiem Powszechnym", a od 1948 r. był sekretarzem redakcji tego pisma, później także zastępcą redaktora naczelnego. W latach 1957-59 Woźniakowski był redaktorem naczelnym miesięcznika "Znak". Był jednym z założycieli powstałego w 1959 r. w Krakowie Wydawnictwa Znak, jego wieloletnim dyrektorem i redaktorem naczelnym.
Od 1953 r. do 1991 r. Woźniakowski wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Mimo posiadania od 1973 r. tytułu doktora habilitowanego, aż do roku 1980 z przyczyn politycznych nie otrzymał stanowiska docenta. W roku 1980 został mianowany na profesora nadzwyczajnego, a dziesięć lat później uzyskał tytuł prof. zwyczajnego.
Należał do Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ "Solidarność" Lechu Wałęsie. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Był pierwszym po upadku komunizmu prezydentem Krakowa (1990-91).
Jest autorem wielu książek, wśród nich m.in. "Laik w Rzymie i Bombaju" (1965); "Co się dzieje ze sztuką" (1974); "Tatry w poezji i sztuce polskiej" (1975); "Czy artyście wolno się żenić?" (1978); "Świeccy" (1987); "Czy kultura jest do zbawienia koniecznie potrzebna?" (1988). (PAP)
rgr/ eaw/
