Cykl koncertów, odsłonięcie pamiątkowej tablicy, konkursy oraz pokazy taneczne i multimedialne składają się na program lubelskich obchodów 175. rocznicy urodzin Henryka Wieniawskiego. Ten wirtuoz skrzypiec i kompozytor przyszedł na świat właśnie w Lublinie.
Na frontonie kamienicy przy Rynku, pod numerem 17, gdzie 10 lipca 1835 r urodził się Henryk Wieniawski odsłonięto w sobotę pamiątkową tablicę w kształcie skrzypiec. Wiceprezydent Lublina Włodzimierz Wysocki przypomniał, że Wieniawski zdobył uznanie i sławę na świecie, kiedy nie było telewizji i mediów elektronicznych. "Naszym obowiązkiem jest pielęgnowanie tego dorobku, rozwijanie i przekazywanie go dalej" - dodał.
O wirtuozerii Wieniawskiego mówił wybitny skrzypek i pedagog rosyjski prof. Zakhar Bron. "Wieniawski zrobił to, co było niemożliwe. Po Paganinim, kiedy wydawało się, że granice skrzypiec zostały już odkryte i wyznaczone, on rozszerzył je jeszcze bardziej" - powiedział.
Recital prof. Brona i wybitnej pianistki prof. Iriny Vinogradowej zainaugurował cykl koncertów pod nazwą "Wieniawski - Primus Inter Pares". Cykl obejmuje osiem koncertów, które odbywać się będą w lipcu i sierpniu w Trybunale Koronnym na lubelskiej Starówce. Wystąpią w nich wybitni muzycy, laureaci międzynarodowych konkursów skrzypcowych m.in. Anna Maria Staśkiewicz, Agata Szymczewska, Alena Baeva z Rosji, Marcin Pławner a także zespół Meccorre String Quortet.
Cykl koncertów jest głównym punktem obchodów Roku Wieniawskiego w Lublinie, ustanowionym w 2010 r. przez radę miejską z okazji 175. rocznicy urodzin kompozytora. Jesienią planowane są konkursy wiedzy o Wieniawskim dla uczniów lubelskich szkół, prezentacje multimedialne dotyczące postaci kompozytora i jego związków z Lublinem, wykłady i prelekcje a także pokazy uczniów społecznego ogniska baletowego pt. Tańczymy Wieniawskiego.
Henryk Wieniawski był synem lekarza Tadeusza Wieniawskiego, który praktykował w Lublinie po powrocie z emigracji. Dom Wieniawskich w Lublinie odwiedzali wybitni artyści, tu odbywały się koncerty, spotkania literackie i dyskusje. Starszy brat Henryka - Julian - został pisarzem i publicystą, natomiast młodszy, Józef - pianistą.
Henryk - uczeń Jana Hornziela i Stanisława Serwaczyńskiego - już od najmłodszych lat wykazywał wybitne zdolności i został wysłany na dalszą edukację muzyczną za granicę. W wieku 11 lat ukończył z pierwszą nagrodą i złotym medalem Konserwatorium w Paryżu, a w wieku 15 lat z wyróżnieniem ukończył studia kompozycji.
Od 1850 r. koncertował wraz z bratem Józefem w całej Europie. Po wielu sukcesach przyjął w 1860 r. funkcję pierwszego skrzypka dworu carskiego i solisty Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego. Jednocześnie uczył w tzw. klasach muzycznych Towarzystwa (w 1862 r. przekształconych w Konserwatorium), budując podstawy przyszłej szkoły rosyjskiej wiolinistyki.
Każdego roku blisko cztery miesiące wykorzystywał na koncerty w Europie. W 1872 r. wraz ze słynnym pianistą Antonim Rubinsteinem wyjechał na tourn,e po Stanach Zjednoczonych. W ciągu ośmiu miesięcy artyści wykonali 215 koncertów. Przyniosło im to międzynarodową sławę. W latach 1875-1877 Wieniawski pracował w Konserwatorium w Brukseli.
Wieniawski dysponował fenomenalną techniką i wyjątkowym darem oddziaływania na słuchaczy, łączył w swoich koncertach wirtuozerię i słowiański liryzm. W swoich kompozycjach nawiązywał m.in. do ludowych tradycji muzycznych, wykorzystując motywy poloneza, mazurka czy kujawiaka. Jego najsłynniejsze kompozycje to m.in. Polonez D-dur, Polonez A-dur, Koncert skrzypcowy d-moll, Fantazja faustowska, Scherzo-tarantela, Etiudy, Wariacje.
Wieniawski zmarł w 1880 r. w Moskwie. Pochowany został w Warszawie, w jego pogrzebie uczestniczyło ok. 40 tys. osób. (PAP)
ren/ dym/
