Archeolodzy pracujący na stanowisku Tel Ghweran w Syrii ustalili, że ludzie osiedlili się w tym miejscu pod koniec okresu Uruk. Osada została rozbudowana w III tysiącleciu p.n.e. - informuje serwis "Global Arab Network".
Najintensywniejszy rozwój osady przypadał na XII-XIII w. n.e.
Badane od kilku lat przez syryjskich naukowców stanowisko Tel Ghweran znajduje się nad brzegiem rzeki Chabur, na południe od miasta Al-Hasaka - stolicy prowincji o tej samej nazwie w północno-wschodniej części Syrii.
Stanowisko ma aktualnie kształt usypanego kopca o wysokości 11 metrów, którego podstawa ma 80 metrów długości i 60 metrów szerokości.
Odnalezione przez archeologów fragmenty wyrobów ceramicznych, wyroby z brązu i zwierzęce kości wskazują, że osada powstała w około 3100 r. p.n.e. - pod koniec okresu Uruk ( ok. 4000-3100 r. p.n.e.).
W okresie akadyjskim (ok. 2340-2200 r. p.n.e.) osada została znacznie rozbudowana, a wśród znalezisk z tego okresu na stanowisku archeolodzy odkryli pozostałości ścian i fragmenty pomieszczeń zbudowanych z cegieł pokrytych tynkiem, a także gliniane dzbany, wazy i kubki.
Z początków okresu islamskiego (po 651 r. n.e.) pochodzą pozostałości budowli z białego wapienia, gliniane latarnie, figurki zwierząt, szklane flakony, pieczęcie z geometrycznymi wzorami wykonane z bazaltu i palonej gliny, bransolety i łyżki z brązu oraz srebrne monety.
Do najnowszych znalezisk należą artefakty z okresu panowania w północno-wschodniej Syrii (1171 - 1258 r. n.e.) dynastii Ajjubidów, kiedy badana osada osiągnęła szczyt swojego rozwoju tuż przed najazdem Mongołów. (PAP)
jot/ krf/
