*Sejmowa Komisja Kultury i Środków przekazu przyjęła we czwartek poselski projekt uchwały w sprawie uczczenia pamięci Zygmunta Glogera w 100. rocznicę jego śmierci. Posłowie podjęli też analogiczną uchwałę dotyczącą 175. rocznicy urodzin Henryka Wieniawskiego. *
Uchwała w sprawie uczczenia pamięci Zygmunta Glogera w 100. rocznicę jego śmierci, która przypada 15 sierpnia 2010 r., to inicjatywa marszałka Bronisława Komorowskiego. Posłowie komisji Kultury i Środków Przekazu przyjęli ją bez poprawek.
Zygmunt Gloger był etnografem i folklorystą. "W czasach zaborów, na przekór licznym trudnościom, konsekwentnie realizował swoją życiową pasję ocalenia od niepamięci materialnego i duchowego dziedzictwa ojczystej historii, kultury i tradycji. Zygmunt Gloger był autorem ogromu prac naukowych, artykułów propagujących wiedzę oraz popularnych wydawnictw służących oświacie ludu. Są one nie tylko dokumentem przeszłości Polski w różnych dziedzinach życia społecznego, ale także dokumentem patriotyzmu; skrywane pod szatą nauki i˙ludowości przesłanie, dawało zniewolonemu narodowi poczucie tożsamości i dumy z bycia Polakiem" - głosi tekst uchwały.
Zygmunt Gloger był również znanym publicystą (wypowiadał się m.in. w sprawach oświaty ludu, gospodarczych i narodowych) oraz społecznikiem. Swój ogromny księgozbiór i kolekcje eksponatów z różnych dziedzin (m.in. z˙archeologii i etnografii) zapisał w testamencie narodowi.
W czwartek posłowie Komisji Kultury i Środków Przekazu podjęli też inicjatywę podjęcia uchwały, którą Sejm uczciłby przypadającą 15 lipca 2010 roku 175. rocznicę urodzin kompozytora i wirtuoza skrzypiec Henryka Wieniawskiego.
Wieniawski, urodzony w Lublinie, w wieku 11 lat ukończył Konserwatorium Paryskie z I nagrodą i złotym medalem. Występował w niemal wszystkich stolicach Europy. W 1860 roku objął funkcję pierwszego skrzypka dworu carskiego i solisty Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego. W 1872 r., po 12 latach opuścił Rosję i udał się z Antonim Rubinsteinem na wielkie tournee koncertowe po Stanach Zjednoczonych. Wieniawski pozostał w Ameryce do 1874 r. Po powrocie do Europy podjął pracę pedagogiczną w konserwatorium w Brukseli. Zmarł w 1880 roku.
Dzięki Wieniawskiemu do europejskiej literatury skrzypcowej wszedł polonez. Wśród kilku takich utworów dwa znalazły stałe miejsce w repertuarze: Polonez D-dur op. 4 i Polonez A-dur op. 21. Wieniawski stylizował też mazurki. Najpopularniejsze są wśród nich dwa opublikowane jako op. 19 z podtytułem "mazurki charakterystyczne": "Obertas" i "Dudziarz".
Obie uchwały - zarówno ta dotycząca Zygmunta Glogera, jak i Henryka Wieniawskiego - zostały skierowane pod obrady Sejmu.(PAP)
aszw/ ls/ jbr/
