Uroczystości pogrzebowe prof. Aliny Witkowskiej odbyły się w czwartek w Otwocku koło Warszawy. Znawczyni polskiej literatury epoki romantyzmu, wychowawczyni kilku pokoleń badaczy zmarła w Warszawie 21 kwietnia.
Nabożeństwo żałobne w kościele św. Wincentego a Paulo w Otwocku odprawił proboszcz parafii ks. Bogusław Kowalski. Prof. Witkowska spoczęła na miejscowym cmentarzu.
Prof. Alina Witkowska jest badaczką na trwale umiejscowioną w historii polskiej literatury. "Nie można dziś badać polskiego romantyzmu nie odnosząc się do jej prac" - powiedział PAP dr Jacek Leociak, wiceprzewodniczący Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN, który przemawiał w imieniu rady podczas pogrzebu.
Przypomniał też, że profesor była związana z Instytutem Badań Literackich niemal od początku jego istnienia. Instytut powstał w 1949 roku, Witkowska zaczęła w nim pracować trzy lata później. W Radzie Naukowej IBL zasiadała od 1971 roku. "Przez ponad 40 lat profesor była nieprzerwanie aktywna, wzięła udział w ostatnim posiedzeniu rady, które odbyło się w marcu tego roku. Profesor była bardzo zaangażowana, służyła swoją wiedzą, doświadczeniem i autorytetem" - mówił Leociak.
Witkowska prowadziła badania m.in. nad dziejami Wielkiej Emigracji oraz życiem i twórczością Adama Mickiewicza w Pracowni Literatury Romantyzmu Instytutu Badań Literackich PAN. Była twórczynią szkoły badań nad literaturą romantyzmu, autorką m.in. prac: "Mickiewicz. Słowo i czyn", "Towiańczycy" oraz "Cześć i skandale. O emigracyjnym doświadczeniu Polaków".
Zdaniem dr. Olafa Krysowskiego z Zakładu Literatury Romantyzmu Instytutu Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, Witkowska "przyczyniła się znacząco do rozwoju i popularyzacji wiedzy o polskim romantyzmie".
"Jej podręczniki (...) wykształciły kilka pokoleń uczniów i studentów - powiedział PAP Krysowski. - Czytali je młodzi i starzy, specjaliści i laicy, wyrabiając sobie zdanie na temat poezji Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego, Norwida i innych twórców, pozostających w cieniu tzw. wieszczów". Jak zaznaczył badacz, "wszyscy uczeni, którzy podzielali i podzielają zainteresowania Aliny Witkowskiej, mogą poczuć się w pewnym sensie jej uczniami". "Z głębokim żalem trzeba przyjąć wiadomość o jej odejściu" - dodał Krysowski.
Alina Witkowska (ur. 1928) debiutowała w 1962 roku książką "Rówieśnicy Mickiewicza. Życiorys jednego pokolenia", która opisuje dzieje pokolenia przełomu dwóch epok kulturowych - klasycyzmu i romantyzmu. W 1968 roku opublikowała biografię "Kazimierza Brodzińskiego" - poety doby preromantyzmu, autora sielanek, twórcy mitu polskiej idylli. Mit ten był przedmiotem kolejnej pracy Witkowskiej - wydanej w 1972 roku antologii "Sławianie, my lubim sielanki", który profesor opatrzyła obszernym wstępem.
Wydany w 1975 roku "Mickiewicz. Słowo i czyn" jest zaliczany do kanonu podstawowych prac na temat twórczości Mickiewicza i współczesnych mu literatów. W 1989 roku Witkowska opublikowała "Towiańczyków".
Wspólnie z Ryszardem Przybylskim opracowała tom "Wielkiej Historii Literatury Polskiej" poświęcony literaturze romantyzmu, który ukazał się w 1996 roku.
Jedną z ostatnich prac prof. Witkowskiej była pozycja "Cześć i skandale. O emigracyjnym doświadczeniu Polaków", która ukazała się w 1997 roku. W książce autorka opisywała losy polskich emigrantów pierwszej połowy XIX wieku.
Zatrudniona w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk od 1952 roku, w latach 1988-92 była jego dyrektorem. Witkowska była wieloletnią członkinią Rady Naukowej IBL PAN.
Była członkinią Polskiej Akademii Umiejętności i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, otrzymała wiele nagród, w tym Fundacji im. Kościelskich, Władysława i Nelli Turzyńskich oraz Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk. Została odznaczona Krzyżem Komandorskim Rzeczypospolitej Polskiej. (PAP)
mce/ abe/
