Obrończyni praw człowieka, prezes zarządu Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, Danuta Przywara odebrała we wtorek w Warszawie Nagrodę im. Jerzego Zimowskiego, przyznaną jej przez Instytut Spraw Publicznych.
Nagroda wręczana jest od 2008 r. za działalność społeczną, publicystyczną, badawczą lub inną na rzecz grup społecznych, które znalazły się w sytuacjach nadzwyczajnych, a w szczególności na rzecz migrantów i uchodźców. Uroczystość uhonorowania laureata odbywa się corocznie jesienią, w 2013 r. nagrodę wręczono po raz szósty.
Danuta Przywara jest socjologiem. Z HFPC jest związana od początku istnienia Fundacji, najpierw jako członkini komitetu fundatorów, następnie jako sekretarz zarządu, wiceprezes, a od 2008 r. prezes. W latach 80. mediatorka w Komisji Mediacji Regionu Mazowsze NSZZ "Solidarność". Była współzałożycielką działającego w podziemiu Komitetu Helsińskiego w Polsce. Odznaczona jest Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).
"Znakomita obrończyni praw człowieka i organizatorka działań Fundacji, pomysłodawczyni programów realizowanych w Fundacji, szczególnie mocno związana z organizacjami i działaczami praw człowieka w Rosji i innych państwach postradzieckich" - napisała kapituła nagrody w jej uzasadnieniu. Podkreślono w nim rolę laureatki w powołaniu programu bezpłatnej pomocy prawnej dla uchodźców i migrantów.
"To wyróżnienie rozumiem i chcę traktować jako nagrodę i zobowiązanie dla całej Fundacji, a zwłaszcza dla programów pomocy prawnej dla cudzoziemców i uchodźców, spraw precedensowych i edukacyjnego: +Weź kurs na wielokulturowość+" - powiedziała Przywara odbierając nagrodę.
Zmarły w 2007 r. Jerzy Zimowski był prawnikiem, opozycjonistą, posłem Sejmu X kadencji i wiceministrem spraw wewnętrznych (w latach 1990-96). We wczesnych latach 70. był prokuratorem w Szczecinie, w latach 1972-80 pracował jako radca prawny. Do 1980 należał do PZPR, po czym wstąpił do Solidarności. Kierował biurem prawnym Związku. Internowany w stanie wojennym przez ponad rok. Po zwolnieniu wrócił do radcostwa, a zarazem działał w strukturach podziemnej Solidarności, współpracując z pismami drugiego obiegu. Po przełomie 1989 r. został sekretarzem Komitetu Obywatelskiego i szczecińskim posłem z jego ramienia. Członek Unii Demokratycznej, Unii Wolności i Partii Demokratycznej. Był mężem znanej dziennikarki Janiny Paradowskiej.
Jako wiceszef MSW w latach 1990-96 nadzorował m.in. służby ratownicze. Uczestniczył w pracach nad przekształceniem służby pożarniczej i nad ustawą o służbach ratowniczych. Dużo uwagi poświęcał kwestiom migracji i uchodźców. Z jego udziałem odbywały się m.in. pierwsze rozmowy o przystąpieniu Polski do strefy Schengen, wprowadzał ustawodawstwo regulujące związane z tym problemy. Przez kilkanaście lat był członkiem Rady do Spraw Uchodźców. Od 1997 r. prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie, a od 1998 r. zasiadał w zarządzie fundacji Instytut Spraw Publicznych.
W poprzednich latach laureatami nagrody byli: dyrektor centrum pomocy uchodźcom przy PAH Małgorzata Gebert (2008), prezes Fundacji "La Strada" Stana Buchowska (2009), nadbrygadier Janusz Skulich z Państwowej Straży Pożarnej (2010), opozycjonistka i pedagog Krystyna Starczewska, konstytucjonalista Wiktor Osiatyński (oboje w 2011) i reżyser Wojciech Smarzowski (2012). (PAP)
mja/ pz/
